Kiel registrite je 16:27, 12 apr. 2006 redakti Petr Tomasovsky (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 137 893 redaktoj Neniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 00:01, 11 jun. 2007 redakti malfari Amikeco (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 6 394 redaktoj Neniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 1: '''Tarashankar BANDYOPADHYAYA''' [taraŝankar bandjopadhjaja] (n.naskiĝis la [[23-an ~~jul~~de julio]] [[1898,]] en [[Labpur]], Birbhum, Okcident-Bengalo, [[Barato]]; m.mortis la [[14-an ~~sep~~de septembro]] [[1971,]] en [[Kolkato]], Okcident-Bengalo) estis ĉefe romanisto kaj novelisto en la [[Bengala_lingvo\|bengala lingvo]].▼ ~~[[Kategorio:Hindaj literaturoj]]~~ En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la ~~20a~~20-a jarcento, konflikto inter [[hinduismo\|hinduaj]] kaj [[islamo\|islamanaj]] komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de [[Satyajit Ray]] [satjaĝit re]].▼ ~~[[Literaturo]] > [[Bengallingva literaturo]]~~ ~~----~~ ▲'''Tarashankar BANDYOPADHYAYA''' [taraŝankar bandjopadhjaja] (n. 23 jul 1898, [[Labpur]], Birbhum, Okcident-Bengalo, [[Barato]]; m. 14 sep 1971, [[Kolkato]], Okcident-Bengalo) estis ĉefe romanisto kaj novelisto en la [[Bengala_lingvo\|bengala lingvo]]. Pro sia romano ~~<i>~~''Ganadevata~~</i>~~'' (La voĉo de popolodio, 1942) li gajnis en 1966 la premion [[Gjanpith]], la plej prestiĝa belarta premio de la barata registaro. Li verkis sekvaĵon, ~~<i>~~''Panĉagram~~</i>~~'' (Kvin vilaĝoj, 1943). Krom tiuj du konataj romanoj, en 1952 li verkis la romanon ~~<i>~~''Arogja Niketan~~</i>~~'' (La kuracejo, 1952) pro kiu li gajnis en 1955 belartan premion starigita memore de [[Rabindranath Tagore]].▼ ▲En siaj ĉ. 130 libroj, li esploris la temojn de konflikto inter la tradicio kaj la moderna epoko, la ŝanĝiĝantaj kamparaj kondiĉoj barataj dum la fruaj jardekoj de la 20a jarcento, konflikto inter hinduaj kaj islamanaj komunumoj, la milito, la malsatego, kaj la sociaj malegalecoj. Liaj verkoj iĝis kaj iĝas la bazo de pluraj filmoj kaj televidserioj: lia novelo “Ĝalsaghar” (La muziksalono, 1932), ekzemple, estis la bazo de filmo (1958) de la sama titolo de [[Satyajit Ray]] [satjaĝit re]]. ===Eksteraj ~~ligoj~~ligiloj===▼ ▲Pro sia romano <i>Ganadevata</i> (La voĉo de popolodio, 1942) li gajnis en 1966 la premion [[Gjanpith]], la plej prestiĝa belarta premio de la barata registaro. Li verkis sekvaĵon, <i>Panĉagram</i> (Kvin vilaĝoj, 1943). Krom tiuj du konataj romanoj, en 1952 li verkis la romanon <i>Arogja Niketan</i> (La kuracejo, 1952) pro kiu li gajnis en 1955 belartan premion starigita memore de [[Rabindranath Tagore]]. * [http://banglapedia.search.com.bd/HT/B_0109.HTM anglalingva biografieto]▼ [[Kategorio:Naskiĝintoj en 1898\|BBANDYOPADHYAYA]]▼ ▲===Eksteraj ligoj=== [[Kategorio:Mortintoj en 1971\|BBANDYOPADHYAYA]]▼ [[Kategorio:Bengalaj verkistoj\|BANDYOPADHYAYA]] [[Kategorio:Barataj verkistoj\|BANDYOPADHYAYA]] [[Kategorio:Barataj scenaristoj\|Bandyopadhyaya]] [[en:Tarashankar Bandyopadhyaya]] ▲* http://banglapedia.search.com.bd/HT/B_0109.HTM anglalingva biografieto ▲[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1898\|B]] ▲[[Kategorio:Mortintoj en 1971\|B]]

Tarashankar Bandyopadhyaya: Malsamoj inter versioj