Johana de Flandrio: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto
eNeniu resumo de redakto
Linio 10:
}}
 
'''Johana de Flandrio''', ankaŭ nomita '''Johana de Moñforzh''' aŭ '''Johana la Flamo''' (''Jeanne la Flamme'' en la [[franca lingvo|franca]]; ''Janed ar Flamm'' en la [[Bretona lingvo|bretona]]) estas bretonia heroino kiu ludis gravan rolon en la sukceda milito de [[Bretonio]] ([[1341]]-[[1364]]) ankaŭ kromnomita '''Milito de la du johanajJohanaj'''.
 
Johana naskiĝis ĉirkaŭ [[1295]], filino de [[LudovikaLudoviko la 1-a de (Flandrio)|Ludoviko la 1-a]] de Flandrio ([[grafo]] de Nevers, † [[1322]]) kaj de [[Johana de Rethel]] ([[grafino]] de [[Rethel (Ardennes)|Rethel]], † [[1322]]).
 
Ŝi edziniĝis kun [[Johano de Montfort|Johano de Moñforzh]] (1294-1345) kaj naskis
* [[Johano la 4-a de (Bretonio)|Johano la 4-a]] ([[1339]]-[[1399]]), duko de Bretonio kaj grafo de Richmond
* Johana (1341-1399), edzinigontaedziniĝonta kun Ralph Basset de Drayton.
 
Kiam la [[Dukoduko de Bretonio]] [[Johano la 3-a de (Bretonio)|Johano la 3-a]] mortis en [[1341]], ne nomuminte sian posteulon, sukceda problemo sin prezentas, ĉar du egalrajtaj posteuloj eblas: Johana la lamulo alinomita Johana de Penthievre kaj [[Johano de Montfort|Johano de Moñforzh]]. Sekvas [[sukceda milito de Bretonio]] kiu fakte estas flankmilito de la [[Centjara milito]] ([[1337]]-[[1453]]) ĉar la du oponantoj estis apogataj de Francio kaj Anglio.
 
Johano de Moñforzh (aŭ Montfort), dukkandidato de la anglobretonoj (kaj subtenata de la okcidenta, bretonparolanta parto de Bretonio) estas kaptita de la frankobretonoj kapita de [[Johana la Lamulo]] kaj ŝia edzo [[Karlo la 1-a (Bretonio)|Karlo de Blois]] antaŭenpuŝita de la franca kortokortego. Kiam siaŝia edzo malaperas, Johana de Flandrio ne demetas la armilojn, ekprenas la direkton de lia armeonarmeo kaj sendas [[kuriero]]n al [[Anglio|Anglien]] por helppeti [[Eduardo la 3-a (Anglio)|Eduardon la 3-aan]], kiu klamaspostulas sianpor si la tronon de Francio. Tio ebligos ŝianal filonŝia filo, [[Johano la 4-a de (Bretonio)|Johano la 4-a]], poste konkeri la dukejon deduklandon Bretonio.
 
Ŝi akiris sian kromnomon «la [[flamo]]» post sia fama gloraĵo: dum la militistoj de Karlo de Blois [[Henbont]] (Hennebont, en aktuala [[Morbihan]]) kie sin fortikigis Johana kaj siaŝia armeo, ŝi formis roton de soldatoj dumnokte kaj kondukis ĝin en la kontraŭbatalanta kampadejo por bruligi la tentojn kaj ĵeti panikon. Dank'al tiu deturno, ŝi povis atingi [[An Alre]] (Auray) kaj venigis 600 homojn por liberigi la urbon kaj kapti KarloKarlon de Blois.
 
La fino de Johana estas pli malgaja ĉar ŝi falis en frenezon kaj mortis antaŭ vidi la surtroniĝon de sia filo.
 
{{Vivtempo|1295|1374|}}
[[Kategorio:Historio de Bretonio]]
[[Kategorio:Centjara milito]]
[[Kategorio:Naskiĝintoj en 1295]]
[[Kategorio:Mortintoj en 1374]]
 
[[de:Johanna von Flandern]]