Krucmilitoj: Malsamoj inter versioj

Post la folo de [[Edessa]] en la jaro [[1144]] papo [[Eŭgeno la 3-a]] eldonis fine de la jaro [[1145]] [[buleo]]n, per kiu li apelis por militiri en Sanktan landon la francan kortegon kaj la nobelaron. La netutan monaton post tio anoncis sian partoprenon la franca reĝo [[Ludoviko la 7-a]], pli poste aliĝis ankaŭ la franca kavaliraro. Organizadon de la ekspedicio surbaze de la komisiono de papo ekprenis signifa eklezia prelato [[abato]] de [[Clairvaux]] [[Bernardo de Clairvaux|Bernardo]]. Lia efikema apelado al la partopreno en la batalo kontraŭ la nekredantoj atingis pli altan nivelon ol la pledo de la unua krucmilito. Dum la dua militiro fakte mankis prezentiĝoj de popolaj predikantoj kaj ankaŭ amasa partopreno de simplaj krucistoj - pilgrimantoj. Pri sociala deveno de la partoprenantoj atestas krom alia intereso de la plej signifaj eŭropaj regantoj kaj pintoj de la franca nobelaro. Fine de la jaro [[1146]] Bernardo sukcesis akiri por la ekspedicio la germanan reĝon [[Konrado la 3-a (Sankta Romia Imperio)|Konradon la 3-a]]. Komune kun li por la militiro prepariĝis ankaŭ la ĉeĥa princo [[Vladislav la 2-a]] kaj vico de regnaj princoj. Sume la ekspedicio alportis neniajn esencajn rezultojn, la krucistoj provis konkeri [[Damasko]]n, sed ili ne sukcesis.