Kiel registrite je 04:03, 4 jul. 2010 redakti Goren (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 4 168 redaktoj e →‎Strategio de Perelman ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 04:10, 4 jul. 2010 redakti malfari Goren (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 4 168 redaktoj estis malĝuste paroli pri probableco tie ĉi. Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 53: [[Dosiero:Malbona meto de ŝipoj.png\|thumb\|right\|200px\|Unu el ekzemploj de malbona meto de grandaj ŝipoj. Tie ĉi estas nur 16 ĉeloj, kien oni povas meti la submarŝipojn, kontraste al 60 en ĝusta strategio]] Estas facile kalkuli, ke en tiuj pozicioj (kaj en iliaj inversoj kaj rotacioj) estas ĝuste 60 ĉeloj, markitaj per [[blua]] koloro, kien oni povas laŭregule meti la 1-ĉelajn [[submarŝipo]]jn, kaj do la oponanto ~~havas~~povas ~~[[probableco]]n~~bezoni ~~nur~~ĝis 1/60 pafojn por ~~trovi~~sinki ~~ĉiujn~~ĉiun el ili eĉ kiam ĉiuj pli grandaj ŝipoj jam estas sinkitaj. Kompare, se la ŝipoj estas metitaj hazarde, la nombro de tiaj ĉeloj povas esti tiom malgranda kiel 16 kaj averaĝe estas ĉirkaŭ 30 - do, la ~~probableco~~maksimuma nombro de pafoj por trovi ~~ĝin~~ilin estas duoble aŭ eĉ preskaŭ kvaroble ~~pli~~malpli granda. Tiu ĉi estas la plej grava eco de ĝusta strategio, kiu donas matematike evidentan avantaĝon al ĝia uzanto. Proponitaj estas aliaj aldonaĵoj, ekzemple por pafado: unue oni apartigas la oponantan kradon je 4 4x4 ĉeloj kaj restaĵoj kaj pafas laŭ iliaj diagonaloj por trovi la 4-ĉelajn ŝipojn, poste je 9 3x3 ĉeloj kaj same por 25 2x2 ĉeloj. Tio efektive helpas trovi grandajn ŝipojn, sed la plej grava problemo estas la submarŝipoj, kiujn eblas trafi nur hazarde senrigarde de la strategio de pafado. Pro tio, la utilebleco de pafado laŭ iuj algoritmoj estas dubebla.

Marbatalo (ludo): Malsamoj inter versioj