Sarpedono: Malsamoj inter versioj

 

Laŭ [[Homero]]<ref>Homero. ''Iliado'' ii, 876; vi,198; xvi,422-505.</ref>, li partoprenis la [[Troja Milito|Trojan Militon]], apogante la trojanojn kiel komandanto de la likia armeo, kune kun sia kuzo [[Glaŭko]]. Diu tiu milito li akiris grandegan famon, sed estis mortita de [[Patroklo]]. Tie, Sarpedono skoldis [[Hektoro]]n, ĉar li opiniis ke la ĉefaj fortoj kiu defendis Trojon venis el la likia armeo, sed ne de la trojanoj mem. Kaj rimarkis ke lia armeo ne batalis pro malamo al la grekoj, sed pro lia honoro kaj fideleco al ĝia aliancita Trojo. Kiam la troja armeo atakis la ĵus konstruitan muron de la greka tendaro, kaj Sarpedono kaj Glaŭko zorgis pri ke la grekoj batalis kun ili, pro defendi la soldatoj de Hektoro. Pro tio, ili estis la unuaj, kiuj sukcesis eniri la helenan tendaron. Lia elparolado al Glauko<ref>Homero, ''Iliado'', XII.310-28.</ref> iĝis unu el la plej fama el la literaturo. Per ĝi Sarpedon kuraĝigas lian kunbatalanto, asertante ke ilia gloro jam estis grandega, sed kaze ke ili mortus, ĝi iĝus la plej honora.

[[Dosiero:Johann Heinrich Füssli 016.jpg|thumb|''Sarpedono elportita de Dormemo kaj Morto'', de [[Henry Fuseli]], 1803.]]

 

 

Kiam Sarpedono estis ĝismorte vundita, li petis Glaŭkon repreni sian korpon kaj armaron. Kiam patroclo eltiris sian lancon el la brusto de Sarpedono, lia animo skuis lian korpon kaj rimarkinde eliris el ĝi. Grekoj avide klopodis preni la armaĵon de Sarpedono, kiu poste estus donaco por la venkinto de la funebraj ludoj de Patroklo, sed Apolono kaj Zeŭso reprenis la korpon. Apolono lavis kaj donis ĝin al [[Hipno]] (Dormemo) kaj [[Tanato]] (Morto) por ke ili revenigu ĝin al Likio por ricevi la merititan entombadon.

 

== Sarpedono, filo de Deidamio ==