'''Ruĝa ŝlimo''' estas flanka produkoprodukto de la fabrikado de [[aluminio]] laŭ la [[Bayer-metodo]]. La fajn-grajne muelita [[baŭksito]] estas „kuirata” sub granda premo kaj alta temperaturo (240 oC) en [[natria lesivo]] (NaOH). Rezultas du produktaĵoj, la blanka ŝlimo kaj la ruĝa ŝlimo. La ruĝa ŝlimo enhavas [[fero(III)-oksid]]-on kaj [[titano(IV)-oksid]]-on pluekaj plie diversajn silici-acidajn kombonaĵojnkombinaĵojn. La karakteristikankarakteran ruĝan farbon al la ŝlimo donas la fero(III)hidroksidoj. Kiom ruĝa ŝlimo elfalas laŭ la priduktitaproduktita aluminio – tio dependas de la kvalito de la uzita baŭksito. Ekzemple ĉe tropika baŭksito defalas 1,6 t, sed ĉe eŭropaj baŭksitoj 3,2–3,7 t ruĝa ŝlimo.
La estiĝanta ruĝa ŝlimo estas forte [[lesiva]]. Pli frue oni ĝin kondukis sen ia preparigo al simpla deponejo aŭ direkte en riveron, kiu kaŭzis gravan medioŝarĝon. Nuntempe oni kondukas la ŝlimon en izolitan stokbasenon, kie la disperzformajdisigformaj hidroksidoj kaj silikatoj sedimentas. La elpaŝanta natria lesivo estos rekondukata kaj denove uzata. Fine oni kovras la sekiĝintan produktaĵon kunel sablo aŭ tero, kaj oni rekultivas. Novtempe oni eksperimentas uzi la sekan ruĝan materialon kiel grundobonigilo, plenmaterialo je la stratokonstruado aŭ krudaĵo por la ceramika idustrio.
===Danĝereco===
La komencan danĝerecon de la ruĝa ŝlimo kaŭzas en unua vico la sia enhavo je kaustikiza natria lesivo (akva solvaĵo de [[natria hidroksido]]). Longtempan danĝeron signifas la enhavo de pezaj metaloj, kiu dependas de la deveno kaj speco de baŭksito. La oksidoj de pezaj metaloj estas pleje nur tre malmulte solveblaj en lesiva ĉirkaŭaĵo. Nur post kiam la natria hidroksido estas neŭtralizitaneŭtraligita aŭ neŭralizintaneŭtraliginta, povas ili ellaviĝi el la solveblaj pezmetelajpezmetalaj kombinaĵoj kaj anonciĝi kiel danĝero por la natura medio.
