Letero de Barnabaso: Malsamoj inter versioj

La historiistoj reirigas la originon de la verko al la jaroj de la intervalo inter [[70]] kaj [[132]]. Fakte, la versegoj 3-4 de la 6a ĉapitro mencias la "templon destruitandetruitan de malamiko, kiun la servistoj de malamikaro rekonstruos": tial la letero ne povas datiĝi antaŭ la jaro 70a70, jaro de la detruo de la [[Dua Templo]] en [[Jerusalemo]] dum la [[Unua Juda-Romia Milito]] kaj plejverŝjane ne post la jaro 132, jaro en kiu, sekve la romia venko dum la [[Tria Juda-Romia Milito]], ne estis penseble ke la romianoj intencus rekonstrui la templon.<ref name=>Kirby.</ref> Kaj ankaŭ estas aludate (4,4-5) al aliro al la romia imperisstraimperiestra trono de [[Nerva]] (kiu regnis de [[96]] al [[98]]) kaj al la falo de la [[Flavia dinastio]].<ref>Crossan, p. 121.</ref>

La rilato de la letera enhavo kun enhavoj de la Nova Testamento estis objekto de atenta esploro. Se la “Barnabasa” en 4, 14 ŝajnas citi el la ''[[Evangelio laŭ Mateo]]'' de la ĉapitro 22, 14, tio ne konvinkas la stŭdulojnstudulojn kiuj opinias ke temas pri sendependa fonto kiu ĉerpis el buŝaj tradicioj kiuj jam kontribuis al la forĝiĝo de la [[sinoptikaj evangelioj]], foje konservante versiojn eĉ pli antikvajn (kiel, ekzemple, en 7,3-5.<ref>Treat, p. 614.</ref>

Oni ĝin dividas laŭ du sekcioj; la unua estas teoria kaj pritraktas la interpreton pri la [[Tanaĥo|mosea leĝo]] kaj la [[Malnova Testamento]], kaj pri dogmaj problemoj, kaj polemikas kontraŭ la laŭliteran interpreton de “judaizantaj“judiĝantaj kristanoj” ([http://en.wikipedia.org/wiki/Judaizers]), pri la Malnova Testamento avantaĝe de la [[alegoria interpreto]]. Estas opiniate ke [[Judismo|hebreismojudismo]] eraras interpretante laŭlitere: ekzemple, ne la rezigno al la nepuraj bestaj karnoj estas ordonata, sed la pura koro estas volita de Dio; la malppuraimalpuraj bestoj simbolas la malvirtojn (9-10). La [[Genezo|geneza]] prikomenca rakonto entenas simbolaĵojn: la sep tagoj estas epokoj. La Difilo venos “juĝi la malvirtulojn kaj modifi la sunon kaj lunon kaj stelojn...”

La dua sekcio (9-21), nomata “modelo de praktika vivo” ĉar referencas al la kristana vivo kaj [[etiko]] kaj [[moralo]], evidentigas la vojojn de lumo kaj de mallumo same kiel en la [[Didakeo]].

* en ok manuskriptoj ''[[Codex Vaticanus Graecus 859]]'', en kiuj ĉe la naŭa ĉapitro de la letero de "[[Polikarpo]] al la Filipianoj" estas aldonata la letero de Barnabaso: tiuj manuskriptoj descendas el arketipo kopiita de alia manuskripto en kiu mankis folioj enhavantaj la finajn elementojn de la letero de Polikarpo kaj la komencon de la letero de Barnabaso.

* en manuskripto (''Codex Petropolitanus Lat. Q.v.I.'' n.38-39) enhavanta la latinan version kvankmkvankam nekompletan.

En iuj ekleziojekleziaj medioj ĝi estis respektata kiel kanona verko. [[Klemento de Aleksandrio]] ĝin citas kaj konsideras eron de la “Sanktaj Skriboj”, kaj [[Origeno]] ĝin taksas kiel unu el la [[Katolikaj Leteroj]]; eĉ la ''[[Codex Sinaiticus]]'', gravega manuskripto de la 4a jarcento, ĝin inkluzivas en la Nova Testamento<ref name="Kirsopp" />

* [[John Dominic Crossan]], ''The Cross that Spoke: The Origins of the Passion Narrative'', 1988, ISBN 0-06-254843-3