Tartaro: Malsamoj inter versioj

Laŭ Platono (ĉ. [[-427|427 a.K.]]), [[Radamanto]], [[Eako]] kaj [[Minoo]] estis la juĝistoj de la mortintoj, kiuj decidis kiu iros al Tartaro. Radamanto juĝis [[Azio|aziajn]] animojn; Eako juĝis [[Eŭropo|tiujn eŭropajn]] kaj Minoo estis la decidanta voĉdono kaj juĝisto de la [[Grekio|grekoj]]. Platono ankaŭ proponis la koncepton ke pekintoj estis ĵetitaj subgrunden por ricevi punon laŭ iliaj pekoj en la [[Mito de ER]].

 

Ekzistis kelkaj enirejoj al Tartaro, laŭ la mitologiaj rakontoj. Unu el ili estis [[Aornum]]<ref>[[Robert Graves]]. ''The Greek Myths'' (Volumo 1), [[1990]], paĝo 112: « ... Li utiligis la trairejon kiu malfermiĝas ĉe Aornum en [[Tesprotio]] kaj, pri ilia alveno, ne nur ĝojis la pramiston [[Karono]]...".</ref>, kaj alia troviĝis en la mistera lando de la [[Arimoj]], pri kies certa lokiĝo neniu verkisto sciis. Laŭ la rakontaro, kelkaj herooj trovis unu el tiuj enirejoj kaj kuraĝis viziti Tartaron. Inter ili elstaris la jenaj: