Joe Wilder: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
|||
Linio 4:
== Vivo ==
Naskiĝinte kiel filo de orkestro-direktisto, Wilder studis ĉe la Muziklernejo ''Mastbaum'' kune kun Buddy DeFranco kaj Red Rodney. Li komencis sian muzikistan karieron en 1941/42 ĉe [[Dizzy Gillespie]] en la bando Les Hite, en 1942/43 kaj denove post la militservo en 1945/46 ĉe [[Lionel Hampton]]. Post tio li muzikis en la bando de [[Jimmie Lunceford]], krome kun Lucky Millinder, [[Sam Donahue]], Herbie Fields, Noble Sissle same kiel – escepte mallonga gastmuzikado en la bandego de [[Count Basie]] en 1954 – en Broadway-orkestroj, je tiaj muzikaloj kiel ''Guys and Dolls'' kaj ''Silk Stockings''. Post tio li laboris kiel studiomuzikisto ĉe la radiostacio ABC en Novjorko kaj ankaŭ en simfoniorkestroj. Dum tiu tempo ankaŭ ekestis la du albumoj je lia popra nomo: ''Wilder ’N’ Wilder'' ĉe [[Savoy Records]] el 1955 same kiel ''The Pretty Sound'' (1959).
En la malfruaj 1950-aj kaj 1960-aj jaroj Wilder kunverkis je diversaj studiaj resp. bandegaj produktaĵoj, ekz. de George Russell, [[Oscar Pettiford]], Oliver Nelson, Quincy Jones, Tadd Dameron, [[Gil Evans]] kaj Johnny Carisi, [[Dizzy Gillespie]], Jimmy Smith, Michel Legrand, [[John Lewis (pianisto)|John Lewis]] kaj [[Cab Calloway]]. En 1962 li akompanis [[Benny Goodman|Benion Goodman]] je ties koncertvojaĝo tra [[Sovetunio]], pri kiu li raportis en la dokumenta filmo ''To Russia with Jazz''. Poste Wilder muzikis en simfoniorkestroj kiel la orkestro ''Symphony of the New World'' de 1965–71 kaj en 1975 kun la [[Novjorka Filharmonio]]. En 1971 li kunverkis je la [[bandego]]-produktaĵo ''Let My Children Hear Music'' de [[Charles Mingus]]. Krome li kunverkis je sonregistraĵoj de Roberta Flack, Tony Bennett, Terry Gibbs kaj [[Joe Newman]]. Post 1972 li regule prezentis je la ''Colorado Jazz Party'' en ĉiustelulara ensemblo.
==Diskoj==
| |||