Mikaelo Karicki: Malsamoj inter versioj

Komencan edukadon ricevis en [[Babrujsko]], poste studis en Vilna[[Vilno]] ĉe jezuita akademio je fakultato de filozofio kaj teologio. De la la jaro 1730 membro de jezuita ordeno. Post fino de studado, estis lasita en akademio, kie instruis gramatikon, poetikon kaj ritorikonretorikon. Ricevis gradon de doktoro de filozofio; laboris kiel rektoro en Njasviĵa jezuita lernejo, prelegis en lernejoj de [[Minsko]], [[Sluck]], [[Pinsk]], [[Babrujsk]]. Strebis pliboniĝiplibonigi sistemon de edukado, doni al ĝi pli laikan enhavon. Dum la jaroj 1770-1773 laboris en Babrujsk kiel direktoro de biblioteko en loka jezuita lernejo, poste, kiel rektoro de letnejo en Minsko. Malpermeso de jezuita ordeno tre influis je Karicki, same, kaj tio, ke rusia imperiesttrinoimperiestrino [[Katerina la 2-a (Rusio)|Katerina la 2-a]] donis aziloazilon al jezuitoj en urbo [[Polack]]. Lia adeptemo al Rusio estis esprimita en multnombraj versoj, kiuj kompilis lia postmorta versaro "Kantoj" (1817).

Mikaelo Karicki estas unu el kunfondintoj de klasicismoklasikismo kiel krea metodo, liaj verkoj influis je tiatempa latinlingva poezio de [[Polujo]] kaj [[Litvo]]. Verkis latine versojversojn, fabelojfabelojn, elegiojelegiojn, parodiojparodiojn. La verkoj plejparte estis dedicitajdediĉitaj al tiatempaj sociaj, kaj kulturaj agantoj, lokaj okazintaĵoj.

Plej fama estas lia verko "Birda sejmo". Dum vivo eldonis estis eldonitaj 25 versoj, inter kiaj estas "Aŭsria Marso" (1756), "Ditirambo" (1757), "Kanto" (1781). Aŭtoro de elegioj "Al Kasakouski" kaj "Al frato Reĝo", naturpriskriba odo "Al vintro". Apartaj versoj estis elonitajeldonitaj en verkaro "Musarium Sarmatikarum specimina nova" (1771). Post lia morto en Polocka jezuita akademio estis eldonita lia versaro sumsub nomo "Kantoj" ("Carmina M. Korycki").