Red Mitchell: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 1:
'''Red Mitchell''' (''Keith Moore Mitchell'', * [[20-an de septembro]] [[1927]] en [[Novjorko]]; † [[8-an de novembro]] [[1992]] en [[Salem (Oregono)|Salem]]) estis [[usono|usona]] basinstrumentisto de [[moderna ĵazo]]. Laŭ Gudrun Endress li estis „solida ritmo-basisto, impona soloisto, kiu povas frazigi kiel blovinstrumentistoj, havas certan senton pri intensigo kaj sona varieco, disponas pri plena volumena sono kaj svingas kiel la diablo.“<ref>cit. l. [[Martin Kunzler]] ''Jazz-Lexikon''</ref>
== Premioj kaj distingoj ==
En 1991 lia soloalbumo ''A Declaration of Independence'' fariĝis en Svedujo Muzikalbumo de l' Jaro. En la ama jaro Mitchell kiel unua ĵazmuzikisto la reĝa-sveda honormedalon ''Illis Quorum''.
== Diskoj ==
*''Red Mitchell [Bethlehem]'' kun Conte Candoli, Hampton Hawes, Joe Maini, Chuck Thompson, 1955
*''Presenting Red Mitchell'' kun James Clay, Billy Higgins, Lorraine Walsh Geller, 1957
*''Hear Ye!'' kun Carmell Jones, Harold Land, Leon Petties, Frank Strazzeri, 1961
*''Fancy Dance'' kun Joe Sample, J. C. Moses, 1969
*''Chocolate Cadillac'' kun Horace Parlan, Nisse Sandstrom, Rune Carlsson, [[Idrees Sulieman]], 1976
*''Jim Hall and Red Mitchell'', 1978
*''Simple Isn't Easy'', soloalbumo, 1983
*''Home Suite'', soloalbumo, 1985
*''The Red Barron Duo'' kun Kenny Barron, 1986
*''Mitchell's Talking'' kun Ben Riley, Kenny Barron, 1989
*''Hear Ye!'' kun Harold Land, Carmell Jones, Frank Strazzeri, Leon Pettis, 1989
*''Evolution'' kun Lars Jansson, Joakim Milder, 1995
*''Live in Stockholm'' kun Roger Kellaway, Joakim Milder, 1995
*''Red Mitchell-Warne Marsh Big Two, Vol. 2'', 1998
*''Live at Port Townsend'' kun George Cables, (1992), 2005
== Konsultlibraj notoj ==
| |||