Funkciteorio: Malsamoj inter versioj
| [nekontrolita versio] | [nekontrolita versio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Linio 93:
; Trastrekoj: Trastrekoj de la akordsimbolo, kiuj estas uzataj nur je septakordoj, indikas, ke la akordo estas ''mallongigita'', kio signifas, ke al ĝi mankas la bazotono. Per tio je la dominanto ekestas [[diminuita]] akordo, kiun la [[ŝtupoteorio]] interpretas kiel trisono sur la 7-a ŝtupo.
; Specialaj akordoj: Kelkaj pli ofte aperantaj akordoj kiel la [[napola sestakordo]] aŭ la [[diminuita]] [[septakordo]] ricevas altenmetitajn minusklojn:
:: s<sup>n</sup>: la ''napola sestakordo'' estas rigardata kiel minor-subdominanto kun eta, malaltigita sesto, do kiel s<sup>6></sup>, en C-maĵoro: f-a♭-d♭.
:: D<sup>v</sup>: Se aperas ''diminuita septakordo'' (en C-maĵoro: b-d-f-a♭) kiel dominanto, oni rigardas ĝin kiel mallongigita dominanta septnaŭta akordo, kies funkciosimbolo fakte estus trastrekita D kun altenmetitaj 7 kaj 9>. Kiel pli simpla skribmaniero oni ofte uzas D<sup>v</sup>. Se ĝia apero tamen estas pli subdominanta, la funkciteorio rigardas ĝin kiel minora subdominanto kun aldonita sesto kaj kvarto anstataŭ kvinto, do kiel s kun altenmetitaj 3,4 kaj 6. La hermafrodita karaktero de ĉi tiu akordo ankaŭ esprimiĝas en la simbolo de la interkrucitaj literoj D kaj s.
== Limigo ==
Ne ĉiuj harmoniaj parencecoj kaj progresioj estas kapteblaj helpe de la funkciteorio. Funkciharmoniaro kaptas nur tie, kie temas pri muziko almenaŭ verkita en trisonaj harmonioj, kiu baziĝas sru centra maĵora aŭ minora tonalo. Pro tio la funkciteorio kiel instrumento de analizo estas maltaŭga en kazoj, en kiuj la muziko ne konvenas al ĉi tiuj kondiĉoj.
==Vidu ankaŭ==
| |||