Mary Lou Williams: Malsamoj inter versioj

Ankoraŭ ĝis 1942 Williams restis ĉe la ''Twelve Clouds of Joy''. Tiam ŝi reiris komence al Pittsburgh, kie ŝi formis sian propran bandon, al kiu aliĝis ŝia pli malfrua dua edzo [[Harold Shorty Baker|„Shorty“ Baker]] kaj juna [[Art Blakey]]. Baker reiris tamen en la orkestron de [[Duke Ellington Orchestra|Duke Ellington]], por kiu Williams verkis decembron de 1942 apud [[Billy Strayhorn]] kiel konstanta bandaranĝisto. Ŝia plej fama aranĝaĵo por Ellington estis „Trumpets No End”, kiu baziĝis sur „Blue Skies” de [[Irving Berlin]] kaj plurfoje surdiskiĝis. Post ses monatoj ŝi forlasis Ellingtonon kaj muzikis kiel dungito en ''[[Café Society]]'' en [[Greenwich Village]], kie ŝi ankaŭ akompanis gitariston [[Josh White]]; en 1944 ŝi surdiskigis „Mary Lou’s Boogie“/„Roll Èm“ por [[Moses Asch]]. En la jaro 1945 – Baker estis separinta sin de ŝi dum sia militservo – ŝi tenis post perado de Barney Josephson, posedanto de Café Society, propran radioelsendon ''(The Mary Lou Williams Piano Workshop)'' ĉe WNEW, unu el la tiam ĉefaj radiostacioj kun bona [[popularmuzika]] programo<ref>Komparu Dahl, p. 131 sekvaj same kiel [http://www.nyradioguide.com/cgi/infoam.cgi/WBBR-AM Konciza historio de WNEW ĉe nyradioguide.com]</ref>

 

Ekde 1946 ŝi muzikis en pluraj virinaj bandoj, inter alie kun [[Mary Osborne]] (kun kiu ŝi verkis ŝelakdiskon por [[Continental Records|Continental]], ''„She’s (He’s) Funny That Way“'') kaj ĉe ''Girls Stars'' kun June Rothenberg kaj Bridget O'Flynn; ili ludis programon el [[ĵaza normkanto|normkantoj]] same kiel „Humoresque“ de [[Antonín Dvořák|Dvoraks]] kaj „All God’s Chillun Got Rhythm“.

Ŝia loĝejo en [[Harlemo]] fariĝis renkontejo de la pioniroj de [[moderna ĵazo]], ekzemple [[Thelonious Monk]], [[Dizzy Gillespie]] kaj [[Tadd Dameron]], kun kiuj ŝi interŝanĝis ideojn kaj komponaĵojn kaj kies mentoro ŝi fariĝis. Ŝi estis nomata pro tio ankaŭ „patrino de bibopo“.<ref>Komparu Dahl, p. 177 sekvaj kaj [http://www.fyicomminc.com/jazzwomen/marylouwilliams.htm Nelson Harrison pri Williams]</ref> Alie ol multaj el siaj samaĝuloj Mary Lou Williams ŝatis, kion faris la bibopanoj; [[bibopo]]n ŝi enigis ekde 1946 ankaŭ en sian ludostilon. La harmoniajn pliampleksigojn de ĉi tiu nova ĵazstilo ŝi ankaŭ transprenis en siajn komponaĵojn, ekzemple en „In the Land of Oo-Bla-Dee”, kiun Dizzy Gillespie surdiskigis kun ŝia aranĝaĵo per sia bandego. Kelkajn el ŝiaj pecoj [[Benny Goodman]] surdiskigis per sia mallongviva bibopeca ensemblo, al kiu ŝi en 1948 apartenis kiel aranĝisto kaj parte ankaŭ kiel pianisto.<ref>Komparu Dahl , p. 179–210</ref> Aŭguston de 1949 ŝi komencis la tradicion de la ĵazkoncertoj en la novjorka ĵazklubejo [[Village Vanguard]].<ref>Antaŭe tie okazis [[popolmuziko|popolmuzikaj]] koncertoj; ŝia ensemblo dividis la scenejon kun la bando de [[J. C. Heard]]. Komparu Dahl, p. 211.</ref>