La Ebriuloj: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 9:
La dio estas metita en la verko kiel normala persono ene de la malgranda celebro kiu reprezentiĝas sed havante haŭton pli helan ol tiu de la aliuloj por esti rekonita pli facile.
La sceno povas esti dividita en du duonoj. Tiu maldekstra, kun la figuro de Bakĥo tre lumigita estas proksima al itala stilo inspirita en [[Caravaggio]]. Bakĥo kaj la alia mitologiulo aludas al la klasikaj mitoj kaj estas reprezentitaj laŭ tradicia stilo. Rimarkindas la ideigo ĉe la dia mieno, la hela lumo kiu lumigas lin kaj la klasicisma stilo.<ref name= MM/> La dekstra parto male prezentas ebriulojn, surstratajn homojn kiuj invitas partopreni en festo, kun tre hispana sinteno simila al [[José de Ribera|Ribera]]. Estas ĉce ili nenia ideigo, sed maljuniĝintaj kaj elĉerpitaj vizaĝoj. Ankaŭ ne estas tiuflanke la hela lumo kiu lumigas Bakĥon, sed evidenta [[klarobskuro]]. Ĉio estas pli [[impresionismo|impresionisma]].<ref name= MM/>
<!--En esta obra, Velázquez introduce un aspecto profano en un asunto mitológico, en una tendencia que cultivará aún más en los siguientes años.
Hay varios elementos que dan [[naturalismo]] a la obra como son la botella y el jarro que aparecen en el suelo junto a los pies del dios, o el realismo que presenta el cuerpo de este.
Jugando con los brillos consigue dar relieve y texturas a la botella y al jarro creando un parecido con el [[bodegón]]. Estas jarras son muy similares a las que aparecen en cuadros pintados por Velázquez durante su [[Etapa sevillana de Velázquez|etapa sevillana]].<ref name= MM/>-->
La pentraĵo, plena de ĝojo kaj sprito, iom rememorigas la etoson de la literaturaj verkoj de [[Miguel de Cervantes]]. ''La Ebriuloj'' estas krome tipa de la maniero, laŭ kiu Velázquez atenteme studadis kaj bildigis la vivkondiĉojn de la tiamaj kamparanoj : la streko estas firma kaj tute asekura, kaj la pentristo majstras ombron kaj lumon multe pli bone ol en siaj antaŭaj verkoj. Oni povas aserti, ke ''La Ebriuloj'' estas la pentraĵo, kiu plej karakterizas la stilon de Velázquez dum la unua parto de lia vivo.
| |||