Muteco: Malsamoj inter versioj

[nekontrolita versio][nekontrolita versio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
e →‎Tipoj: ligiloj
e →‎Komunikado: gramatiko
Linio 7:
Estimi la inteligencion de la mutuloj estas tre malfacile por ilia malefektiva komunikado. Ankaŭ la ekspertoj eraras ofte kaj ege.
==Komunikado==
La plej konataj elementoj de la komunikado de la mutuloj estas la [[gesto]]j, la [[mimiko]] kaj la skribado. Iuj kodoj aldonas signojn al la gestoj de iliaj uzantoj, kaj helpas per iliaj bildoriĉo. Tie estas la Amer-Ind, la Schau doch meine Hände an!, aŭ la Makaton. Ili enhavas multcentan mansignon, kaj estas konatakonataj en multa landoj, sed ne tutmonde. Oni povas uzi ankaŭ la lokalan signolingvon, sed tiu pretendas, ke la komunikpartnero konu la saman signolingvon, aŭ pretendas interpretiston. Kiuj havas sonon, tiuj povas ankaŭ uzi sonajn gestojn. Aliaj iloj enhavas bildojn, literojn, vortojn, [[blisa skribo|blisajn simbolojn]], kaj la uzanto montras la elementojn. Tiu povas suplementi, kompletigi la aliajn komunikmetodojn, aŭ kompensi, se la mutulo ne povas libere uzi liajn manojn. Kiuj povas formi vortojn per ilia buŝo, tiuj povas esti komprenigita per legado sur la lipoj.
Ankaŭ tiuj povas uzi ĉiujn tiujn ilojn, kiuj portempe ne povas paroli, aŭ estas alie parolmalkapabla.
 
==Tipoj==
La infanoj naskitaj surde aŭ frue surdigitaj ne povas alproprigi parolitan lingvon. Se oni isoligas ilin de la signolingvo, ili adoleskas senlingve, kaj igas ankaŭ mutaj. La surda kulturo ne agnoskas la ekzistadon de la surdmuteco, ĉar ne konsideras esti mutaj tiujn anojn, kiuj parolas nur signumante. La surdblinduloj ofte elfalas el la instruado, kaj restas senlingve. Ankaŭ aŭdantaj infanoj povas esti isoligitaj de la lingvo. Laŭ Susan Schaller estas pli ol 100 mil senlingvuloj.