Fiŝrabotaĵo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Addbot (diskuto | kontribuoj) e Roboto: Forigo de 2 interlingvaj ligiloj, kiuj nun disponas per Vikidatumoj (d:q3848253) |
RG72 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 38:
Gravas strikte observi sekurecregulojn kaj esti atentema. Se la tranĉilo estas sufiĉe bona kaj akra, kaj la fiŝo estas sufiĉe degelinta kaj grasa, do, kun iom da sperto, oni povas rabati eĉ per unu mano. Unue oni detavoligas dikajn rabotaĵojn de sur la spino kaj ventro. Oni disspecigas ilin transverse en pecojn 3-4 cm larĝajn. Alia varianto: laŭ la ventro kaj spino oni faras iom oblikvajn entranĉojn 1,5-2 cm profundajn, kaj poste detranĉas ilin per unu movo de la tranĉilo de la vosto al la kapo.
Kelkaj majstroj detranĉas dikan rabotaĵon kun tiaj entranĉoj kaj disspecigas pecojn jam permane dum manĝado. Oni opinias, ke tiel pli densaj pecoj ne degelas dum pli longa tempo. Tio estas plej bongustaj kaj grasaj pecetoj (de la spino kaj ventro), do oni metas ilin en la fundon de de telero kaj manĝas lastvice. Laŭ [[Norda poluso|polusa]] [[etiketo]] ne decas tuŝi ilin ĝis ne
Gravas prepari glatan kaj laŭregulan rabotaĵon. De la spino oni akurate demetas unue kelkajn grandajn rabotaĵojn laŭ la spino de la fiŝo — ekde la vosto ĝis la kapo, preskaŭ atingante la [[vertebraro]]n. Se fari tion laŭregule, devas aperi rabotaĵoj egaldikaj laŭ tuta longo, kun tavoloj de la ruĝa graso je ambaŭ flankoj de rabotaĵo. Dum manĝado tian rabotaĵon oni rompas permane je kelkaj pecoj.
| |||