Henriko la 3-a (Sankta Romia Imperio): Malsamoj inter versioj

'''Henriko la 3-a de la Sankta Romia Imperio''', el la [[Salioj|Salia dinastio]], naskiĝis en [[1017]], filo de [[Konrado la 2-a (Sankta Romia Imperio)|Konrado la 2-a]] kaj de Gisela de [[Ŝvabio]]. De [[1027]] ĝis [[1042]] li estis [[duko de Bavario]], de [[1038]] ĝis [[1045]] duko de [[Ŝvabio]]. La 14-an de aprilo 1028, en [[Aachen]], lia patro lin kronigis ''rex romanorum'', [[1038]] li proklamiĝis reĝo de [[Burgonjo]], kaj la postan jaron li postsekvis sian patron en la imperia trono. En [[1041]] li submetis [[Bohemio]]n, kaj obeigis al la imperia aŭtoritato la regnon de [[Hungario]] post la batalo de Mansô (1044). <ref> Kie Henriko nuligis la hungaran armeon. Lia konduto post la batalo rivelas lian karakteron kune kun la «spiriton» de la tempo. Li celebris sian venkon per granda festo sur kampo de la batalo kie li prezentiĝis nudpiede, li surgenuiĝis antaŭ relikvo de la Sankta Kruco kaj ekkantis la «[[Kyrie|Kyrie Eleison]]» (Sinjoro kompatu nin). Poste li anoncis la pardonon por ĉiuj siaj malamikoj kaj invitis siajn armeanojn la samon fari.</ref> Li regis la duklandon de [[duklando Karintio|duklandon Karintio]] ĝis [[1047]].

| titolo = [[Duko de [[Karintio]]<br/>Margrafo de Verona