Thomas Bernhard: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 4:
Lia avo, kiu edukis lin, iĝis modelo. Parton de la infanaj jaroj Bernhard pasigis en internejo en [[Salcburgo]] antaŭ ol veni en nacisocialisme influitan lernejon en 1944. La travivaĵojn en la lernejoj kaj lia restado en la tuberkulozsanigejo ''Grafenhof'' (1949-51) proksime de Schwarzach/[[Distrikto St. Johann im Pongau]] priskribitis poste en la parte aŭtobiografiaj romancikloj ''Die Ursache'' (1975), ''Der Keller'' (1976), ''Der Atem'' (1978), ''Die Kälte'' (1981) kaj ''Ein Kind'' (1982).
Inter 1955-57 li studis ĉe la salcburga muzikaltlernejo ''
En 1968 li recevis la premion ''Österreichischer Staatspreis'' kaj en 1970 la premion ''Georg-Büchner-Preis''. Testamente li malpermesis publikadon kaj enscenigojn de siaj verkoj en Aŭstrio. Post kiam privata Bernhard-fondaĵo deklaris la malpermeson finita en 1998, ankoraŭ en la sama jaro luditis ĉe la viena ''Akademietheater'' la drametoj ''Claus Peymann verläßt Bochum und geht als Burgtheaterdirektor nach Wien'', ''Claus Peymann kauft sich eine Hose und geht mit mir essen'' kaj ''Claus Peymann und Hermann Beil auf der Sulzwiese''.
|