Karl Bleibtreu: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Neniu resumo de redakto |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 11:
La heroa primonda ĉagreno de [[George Byron]] kaj la neforma realismo de [[William Shakespeare]] estas modelo por la verkaro Bleibtreu kiu senhelpe ŝanceliĝas inter la epokoj: inter kompreno por la tiutempaj socialaj problemoj kaj la enradikiĝo en burĝaj ideoj, inter Hegel kaj Darwin (kp. la problemo de [[genetiko]] en la dramo ''Seine Tochter'', 1886), inter superhomeco (la dramoj pri Napleono kaj Cromwell) kaj prieŭropa laceco (kp. la budismajn dramojn), inter stiliga patoso kaj sobra ĵargono.
La realismo de Bleibtreu restas sur la enhava nivelo. La evoluo al konsekvenca naturalismo krititis de li polemike same kiel antaŭe la formala orbrila poezi(aĉ)o. La provo, kune kun
== Literaturo ==
| |||