Jeannot et Colin: Malsamoj inter versioj

Jeannot kaj Colin estas amikoj en la urbo [[Issoire]], en AuvernioAŭvernjo. Finigonta sian studadon, Jeannot ricevas postenon el la konto de sia patro, la markizo de la Jeannotière, kaj translokiĝas al Parizo. Colin verkas leteron de gratulongratulo al sia ekskamarado, sed la nova markizo neniam respondas.

En Parizo, la gepatroj de Jeannot dungas instruiston, kiu scias neniom, por la juna markizo. La patro dezirus ke Jeannot lernu [[latino]]n kaj [[astronomio]]n dum la patrino [[geografio]]n, [[historio]]n, [[heraldiko]]n kaj [[geometrio]]n, sed la instruisto montras la senutilon de tio ĉio tio. Pli aĝa, Jeannot estas amata de virnojvirinoj, ĉar li kantas agrable [[vodevilo]]jn. La junulo decidis edziĝisedziĝi al juna vidvino, kiu deziras fakte la riĉon de la Jeannotière.

Unu matenon Jeannot konasekkonas ke la familio ruiniĝis, la patro estis enprizonigita kaj la servistoj forportis kion ili povis por ne perdi iliajnsiajn perditajn salajrojn. Li trovis sian patrinon, sola, senhelpa kaj senkonsola, ploranta. Li serĉas sian amantinon kaj trovas ŝin kun oficiro, kiu proponas dungojn por Jeannot kaj lia patrino. Jeannot, iras konfesi. La konfesisto diras al li ke Dio volis tiun malfeliĉon por montri al lia familio ke mono ne faras feliĉon. Li abandonas la ĝenan Jeannot, ĉar li devsdevas konfesi iun pli feliĉan. Meze de malespero, Jeannot vidas ke alvenas al Parizo Colin akompanata de sia juna edzino: lia iama amiko tuj proponas al li helpon, liberigas la patron de Jeannot kaj revenas en AuvernioAŭvernjo kun la tri Jeannot.

Jeannot ekkonsciis ke la amiko kiun li estis abandonitaabandoninta restis bona kiam li estis viktimo de kontraŭaĵojnkontraŭaĵoj. Tuj poste Jeannot edziĝas al fratino de Colin. Li kaj liaj gepatroj tiam komprenas ke la feliĉo ne estas en vanitato, sed ĉefe en amo.