Militoj de rozoj: Malsamoj inter versioj

Inter la plej potencaj nobeloj estis [[Rikardo Neville (16-a grafo de Warwick)]], konata kiel la ''reĝfaranto'', kiu unue subtenis la jorkojn sed kverelis kun [[Eduardo la 4-a (Anglio)|Eduardo la 4-a]] kaj poste subtenis la lankastrojn. Rikardo Neville mortis dum la [[batalo de Barnet]] (1471) kaj tio ebligis Eduardon la 4-an sekure posedi la tronon. Ŝajnis ke la jorkoj tute venkis. Tamen fine [[Henriko la 7-a|Henriko Tudoro]] invadis Anglion kaj venkis [[Rikardo la 3-a (Anglio)|Rikardon la 3-an]] ĉe [[Batalo de Bosworth|Bosworth]] en 1485, tiel iniciante la reĝan dinastion de la [[tudoroj]]. Henriko povis prezenti sin kiel venĝanto de la verŝajnaj murdoj de [[Eduardo la 5-a (Anglio)|Eduardo la 5-a]] kaj ties frato [[Rikardo de Shrewsbury (1-a duko de Jorko)]]. Por plikontentigi la jorkojn, Henriko edziĝis al [[Elizabeta de York]], filino de Eduardo la 4-a kaj fratino de Eduardo la 5-a. Tamen dum la sekvaj jaroj okazis pluraj ribeloj subtenataj de jorkoj, inter kiuj la plej gravaj estis tiuj de [[Lambert Simnel]] kaj [[Perkin Warbeck]].