Historio de Rusio: Malsamoj inter versioj

== Rusia imperio ==

{{ĉefartikolo|Rusia imperio}}

En la komenco de la [[18-a jarcento]] la Moskva reĝlando iĝis la granda [[Rusia Imperio]], de [[Pollando]] en oriento ĝis la [[Pacifika Oceano]]. En la jaro [[1700]] Petro la 1-a, konata kiel ''[[Petro la Granda]]'', alianciĝis kun [[Turkio]], ĉar li konkludis, ke atingebleco al la [[Balta maro]] estas pli grava ol atingebleco al la [[Nigra maro]]. Aliance kun [[Danio]] kaj [[Saksio]], Petro komencis militon kontraŭ [[Svedio]], kiu ricevis la nomon de [[Granda Nordia Milito]] ([[1700]]—[[1721]]), kaj rezulte de kiu rusoj revenis kontroli la orientan parton de la Finna golfo, [[Ingrio]]n kaj [[Karelio]]n.

 

Dum ŝi sufokis la ribelan insurekcion, Katerina entreprenis sukcese la militon kontraŭ la [[Otomana imperio]], kiu estis tiam en dekadenco, kaj etendis la sudan limon al la [[Nigra Maro]]. En tiu momento, kaj kun la kunlaborado de Aŭstrio kaj Prusio, ŝi aneksis la orienton de la [[Komunumo Pola-Litova]] (loĝata de la ortodoksaj [[ukrainoj]] kaj la [[belorusoj]]), kiu en la Mezepoko dividiĝis el Rusio fare de Kiev dum la [[Dispartigoj de Pollando]], kaj movis sekve la limon al Centran Eŭropon.

 

Je la morto de Katerina, en [[1796]], la etendiga politiko konvertis Rusion en unu el la grandaj potencoj eŭropaj. Estis konflikto kun [[Hispanio]] en [[1799]], por demandoj de la suvereneco de la [[Malta Ordeno]], kvankam ĝi ne alvenis al la armita kontraŭstaro. Tiu politiko daŭris tiel sub [[Aleksandro la 1-a]] per la anekso de [[Finnlando]] koste de la malfortigo de la reĝlando de [[Svedio]] en [[1809]].

 

La rusa [[feŭdismo]] estis abolita en [[1861]], sed laŭ malfavoraj rezultoj por la kamparanaro, kaj ĝi utilis por pligrandigi la revoluciajn premojn. Post multaj atencoj, la reformema imperiestro [[Aleksandro la 2-a (Rusio)|Aleksandro la 2-a]] estis mortigita per eskplodo en [[Peterburgo]] ([[1881]]). Post lia tridekjara regado komenciĝis epoko de [[Aleksandro la 3-a (Rusio)|Aleksandro la 3-a]], kromnomita „Paciganto“, ĉar en la tempo de lia regado ne okazis militoj.

 

Inter la abolo de la servuteco kaj la komenco de la [[Unua mondmilito]] en [[1914]], la reformoj de [[Pjotr Stolipin]], la konstitucio de [[1906]] kaj la [[Dumao]] ŝovis konsiderindajn ŝanĝojn en la [[ekonomio]] kaj la [[politiko]] de la lando, tamen, la [[caro]]j ne kongruis kun la cirkonstancoj por cedi sian perfortan povon. La lasta monarko, la caro [[Nikolao la 2-a (Rusio)|Nikolao la 2-a]], regis ĝis [[1917]].

 

En [[1993]] estis akceptita la nun funkcianta [[Konstitucio de Rusio]].

 

* [[Listo de Regantoj de Rusio]]

 

== Notoj kaj referencoj ==

 

{{Historio de Eŭropo}}

 

[[Kategorio:Historio de Rusio| ]]