Baziliko Sankta Marko en Venecio: Malsamoj inter versioj

La '''Baziliko de Sankta Marko''' ([[itale]] ''Basilica di San Marco'') en [[Venecio]] estas la [[katedralo]] de la veneca [[patriarko]].

 

La unua kirko dediĉita al [[sankta Marko]] estis fondita en [[828]] kaj konstruita inter [[829]] – [[832]] sur loko de domkapelo de la [[doĝa palaco]] por akcepti la ostojn de Sankta Marko el [[Aleksandrio]]. En [[976]] okazis incendio, en kiu neniiĝis la kirko, doĝa palaco kaj 200 domoj. Samjare komencis la [[doĝo]] ''Pietro 1-a Orseolo'' la rekonstruon, kiu post pluraj interrompoj finiĝis nur en [[1094]].

 

La striktaj rilatoj de Venecio al oriento kaŭzis, ke la konstrulaboroj okazis laŭ bizanca ekzemplo. Originale ĝi estis romana brika baziliko, sed post alkonstruo de flankaj ŝipoj en [[1063]] akiras ĝi la nunan formon. La alkonstruoj okazis en la 13-a jc. laŭ bizanca en la 14-a jc laŭ gotika stilo.

 

La bazo formas grekan (simetrian) [[kruco]]n (kun longo de 76,5 m kaj larĝo de 62,6 m) de la 45 m alta domo, kies kruckupola kirko supervolbas krom la kruciĝejo ankaŭ la kruc-brakojn ([[transepto]]) per [[kupolo]].

 

Laŭ bizanca ekzemplo posedas la preĝejo vestiblon, kies mozaika ornamaĵo (1220-1290) montras scenojn el la [[Malnova testamento]]. La preĝeja spaco estas dividita per 4 kolonegoj kaj ses kolonoj je tri navoj. Sur la kolonegoj apogiĝas la 5 kupoloj.

 

<center><gallery>

Dosiero:St Mark's Basilica.jpeg|<center>la baziliko, kiel vidita de la Placo San Marco

</gallery></center>

 

En la kvina kanto de la verko de [[Abel Montagut]] nome ''[[Poemo de Utnoa]]'' okazas asembleo de la Gobanoj (eksterteranoj). Tie oni akceptas, ke oni plikuraĝigu la malfortigitan Utnoan (nome la ĉefrolulo [[Noa]]) pere de la drogo ''anoŭdo''. Inna malsupreniras kaj liveras ĝin al Noa. Je ties efiko aperas antaŭ li la poeto [[Valmikio]] kiu montras al li la enormajn atingojn de la estonta homaro, se li sukcesas savi ĝin, nome, en Azio, el [[Ĉina Murego]] al insulo [[Srilanko]]. Poste aperas la japana pentristo [[Hokusajo]] kiu siavice montras aliajn mirindaĵon el [[Azio]]. Kaj poste venas la vico de [[Fidiaso]], kiu montras mirindaĵojn el suda kaj centra [[Eŭropo]] kaj la venonta ĉiĉerono estas [[Maria Sklodovska]], kiu montros al Utnoa la mirindaĵojn de centra kaj orienta [[Eŭropo]]. Jen kiel ŝi prezentas [[Venecio]]n kun kvin grandaj vidindaĵoj el kiuj aludoj al [[Baziliko de Sankta Marko]], la [[Venecia Horloĝturo|Horloĝturo]], la [[Venecia Ĉefa Placo|Ĉefa Placo]], la [[Granda Kanalo de Venecio|Granda Kanalo]] kaj la [[Ponto Rialto]]:

 

:kaj jen kun galerioj marmora Ponto Rialto.<ref>[[Abel Montagut]], ''[[Poemo de Utnoa]]''. Pro Esperanto. Vieno, 1993. ISBN 3-85182-007-X. 225 p., p. 120.</ref>}}

 

* [[Kampanilo de Sankta Marko]]

 

<references/>

 

[[Kategorio:Venecio]]

[[Kategorio:Bazilikoj en Italio]]