Brazila Esperantista Junulara Organizo: Malsamoj inter versioj

== Historio ==

En [[1964]] [[Alfredo Enio Duarte]], [[Francisco Wechsler]], [[Jair Salles]], [[Paulo Sérgio Viana]] kaj [[Aloísio Sartorato]] preskaŭ ĉiusabate ili renkontiĝis en la sidejo de [[Brazila Esperanto-Ligo]] kaj ankaŭ en la sidejo de [[Kultura Kooperativo de Esperantistoj]] ambaŭ tiam en [[Rio-de-Ĵanejro]] kaj pensis fondi brazila organizo de junaj esperantistoj. En [[Fortaleza]], la sama penso venis al la [[Carlos Lima Melo]], [[Francisco Barbosa]], [[Cesar Oliveira Barros Leal]] kaj aliaj. Al tiu grupo aliĝis la sekvintan jaron [[Roberto Passos Nogueira]]. Ambaŭ grupoj decidis diskuti en la tiam baldaŭ okazonta [[19-a Brazila Kongreso de Esperanto]] en Rio de Janeiro la konvenecon de tiu iniciato.

Dum du jaroj la grupoj aktive agadis en siaj teritorioj, varbante pli da membroj. Ili ankaŭ prelegis pri [[Esperanto]] kaj organizis kursojn. Kaj dum tiu periodo, ili eldonis siajn [[bulteno]]jn en senriproĉa esperanto-lingvaĵo: "[[Meteoro (bulteno)]]", oficiala organo de Guanabara Esperanto-Junularo, kaj "[[Verda Maro]]", oficiala organo de Ceará Esperanto-Junularo.

En [[1967]], la membroj de ambaŭ grupoj denove renkontiĝis. Ĉi-foje en [[Santos Dumont]], [[Minas Gerais]], okaze de la [[2-a Esperanto-Seminario de Kultura Kooperativo de Esperantistoj]]. Post kunveno de proksimume 30 junuloj venintaj el diversaj brazilaj ŝtatoj, oni decidis fondi BEJO-n "provizore". Ĉiuj aprobis kaj subskribis la dokumenton konatan kiel "[[Deklaro de Santos Dumont]]" (v. [[Impulso (bulteno)]] n-ro 1) kaj oni elektis provizoran estraron, kiu havis kiel ĉefan taskon la preparon de la statuto de la organizaĵo.

La tri estraranoj en Rio estis plene arĝitaj je pluraj laboroj. Francisco zorgis pri la revuo ĉe la presejo (ĝi estis sub la redakta respondeco de Nogueira) kaj pri eksterlandaj kontaktoj (TEJO, [[UEA]] kaj aliaj). Paulo zorgis pri la enlanda korespondado, kontakto kun junulargrupoj kaj redaktado de [[BEbo]] (BEJO Informa Bulteno).

En la dua [[semestro]] de [[1968]], okazis eta krizo en BEJO. Paulo Sérgio, pro personalaj kialoj, devis forlasi la estraron. Tiam la junulara movado en Rio de Janeiro malfortiĝis, dum en Nordoriento ĝi daŭre prosperas (tiutempe, jam estis okazintaj du regionaj Esperanto-renkontiĝoj organizitaj ekskluzive de la junularo!); do alvenis la momento por ke la administra parto de BEJO iru al la manoj de nordorientanoj. Kaj en [[1969]] en [[São Paulo]], okaze de la Esperanta Seminario tie okazinta, elektiĝis nova BEJO-estraro, kies prezidanto fariĝis [[José Mário Marques]], el [[Natal]], ĝenerala-sekretario [[Carlos Lima Melo]], el Fortaleza, kaj kasisto [[Iraci Sales Nobre]], el Natal. Vic-prezidantoj fariĝis: [[Marcelo Engrácia Garcia]] (Sudo), [[Manoel Floro]] (Oriento), Robeto P. Nogueira (Nordoriento), [[Waldir Antônio Silvestre]] (Centro).

BEJO do komencis novan tre pozitivan fazon (la "nordorientan"). La revuo daŭre aperis. Novaj grupoj estiĝis. Oni instruis la lingvon amase. Tamen la politikaj okazaĵoj de la [[1970-aj jaroj]] en [[Brazilo]] ankaŭ atingis la movadon. "Oni diris" ke iu membro de Rio Grande do Norte Esperanto-Junularo okazigis politik-tendencan kunvenon en la esperantista sidejo. La sekreta polico sciis pri la afero kaj pluraj membroj de la junulara grupo estis invititaj ĉeesti al la [[policejo]] por doni klarigon pri tiu afero (ĉu ili ankaŭ estis perfortitaj, mi ne scias, tamen oni konjektis pri tio).

{{elEL}} [http://bejo.esperanto.org.br Retejo de BEJO]

{{elEL}} [http://bejo.esperanto.org.br/vikio/ BEJO-vikio]