En la [[Lingvoscienco|lingvistiko]], '''lingvocido''' (kombinaĵo de '[[lingvo]]' kaj '[[genocido]]')estas lakaj faka termino por '''lingvomortigo)''' kiu konsistas el konscie planita mortigado (parta aŭ kompleta) de lingvo aŭ lingvovario por altrudi (dominan) lingvon pere de eksplicitaj politikaj aranĝoj fare de ŝtataj instancoj. Ŝtatoj disponas pri pluraj ekstingiloj, de kiuj la plej konataj estas la armeo, la eduksistemo kaj la komunikilaro. La fenomeno de lingvocido (lingvomortigo) ankaŭ povas koincidi kun etnocido, tio estas la detruado de la lingvo kaj ĝia tradicia kulturo kaj medio. La termino estis enkondukita de la [[lingvistiko|lingvisto]] [[Tove Skutnabb-Kangas]]. Krome uzis ĝin inter aliaj la francaj lingvistoj Claude Hagège <ref>Claude Hagège, ''Halte à la mort des langues'', Paris, Editions Odile Jacob, coll. "Poches Odile Jacob, 98", 2002, 381p, (ISBN 2738111823 kaj 9782738111821, OCLC 398102058) p. 119-144</ref> kaj [[Albert Bock]] (pri la [[bretona lingvo]] <ref>Albert Bock: ''[http://www.univie.ac.at/keltische-forschungen/download/Brennos01.pdf Linguizid am Bretonischen]'', Brennos Studia Celtica Austriaca, Nr. 1/1996, S. 17-25.</ref>[[bretona lingvo|)]] . Kontraŭe al [[genocido]] la termino lingvocido ne estas [[Popoljuro|popoljure]] akceptata koncepto.
