Annemarie Schimmel: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
Giorno2 (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 3:
== Vivo ==
Jam kiel lernantino ĉe la [[Reĝino-Luise-gimnazio (Erfurto)]] ŝi private (ĉe [[Hans Ellenberg]]) ellernis la araban lingvon kaj entuziasmiĝis, iel kontraŭe al la modoj de la 1930-aj jaroj, pri lingvoj, kulturoj kaj religioj de la [[Malproksima Oriento]]. Post la abiturienta ekzameno 1939 ŝi ekstudentinis ĉe la universitato en [[Berlino]] kie ŝi frekventis prelegojn de Walter Björkmann, Ernst Kühnel, [[Richard Hartmann]], Hans Heinrich Schaeder aŭ Annemarie v. Gabain por studi la lingvojn araban kaj persan, islaman artohistorion, islamsciencojn kaj turkologion. En 1941 ŝi doktoriĝis ĉe Hartmann pere de la tezo ''Kalif und Kadi im spätmittelalterlichen Ägypten'' (publikigo en 1943). Poste ŝi deĵoris por la ministerio de eksteraj aferoj de [[Nazia Germanio]] subaŭskultadante kaj tradukadante. Habilitiĝa procedo, kiu komenciĝis en la lasta militomonato en Berlino per la skribitaĵo ''Die Struktur der Militärschicht unter den späten Mamluken'' (nepresite) nur en januaro 1946 finiĝis ĉe la universitato de [[Marburg]].
Ŝiaj religisciencaj interesoj igis ŝin doktoriĝi ankaŭ pri tiu ĉi fakaro, en 1951 ĉe [[Friedrich Heiler]] en Marburg, pere de la publicitaĵo ''Studien zum Begriff der mystischen Liebe in der frühislam. Mystik'' (publikigo en 1954). Mistikuloj islamaj ekde tiam restis ŝia preferita esplorkampo (''Myst. Dimensionen d. Islam'', 1985; ''Sufismus, Eine Einf. in d. islam. Mystik'', 2000). Post privata docentado kaj helpprofesorado en 1953 en Marburg Schimmel iĝis en 1954, estante tiupostene la unua virino kaj nemahometanino, profesorino pri islama religihiostiro ĉe la Teologia fakultato de la Universitato de [[Ankaro]]. Prelegoj ŝiaj estis en la turka lingvo. En 1961 ŝi iris al [[Bonn]] ĉe la Seminarion pri orientalaj lingvoj.
Linio 9:
En 1967 ŝi iĝis prelegistino pri hinda-islama kulturo ĉe Harvard University, [[Usono]]. Tie ŝi ekde 1980 plenumis la profesoradon de "Agha-Khan-Professorship of Indo Muslim Culture". Sekve ŝia dua granda esplorkampo iĝis la rolo de islamo en [[Barato]] (''Der Islam im ind. Subkontinent'', 1983). Post la reveno al Germanlando ŝi iĝis en 1992 profesorino en Bonn. Ŝiaj delikataj tradukaĵoj el la lingvoj araba, persa, turka, urdua i.a. staris en la tradicio de [[Friedrich Rückert]]. ( ''Friedrich Rückert, Lb. u. Einf. in sein Werk'', 1987; ''Friedrich Rückert, Ausgew. Werke'', 2 Bde., hg. v. A. S., 1988). Jen la naskiĝo de ŝia tria esplorfokuso.
Eldiroj koncerne la publikigon de ''The Satanic Verses'' de [[Salman Rushdie]] riproĉigis kelkajn al ŝi ke ŝi prisilentus troe la danĝeron de radikaj muslimaj movadoj; tio okazis en 1995 antaŭ ol estis aljuĝita al ŝi la premio "Friedenspreises des Deutschen Buchhandels".
== Celoj ==
| |||