Princepiskopo: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Moldur (diskuto | kontribuoj) |
Moldur (diskuto | kontribuoj) |
||
Linio 60:
En [[Anglio]] estis la episkopo de la [[County Durham]] kun la grado de palatina grafo ŝarĝita pli por la defendo de la minacata [[Skotlando]] ol por estri religie. La titolo pluvivis, eĉ post la unuiĝo de Anglio kaj Skotio, ĝis [[1836]] kune kun tiu de aliaj ekleziuloj. Fakte, en la alta ĉambro de [[lordo]]j estis rezervitaj 30 voĉrajtaj seĝoj al princoj ekleziaj, el kiuj 26 por la anglaj episkopoj [[Canterbury]], [[Londono]], [[Durham]], [[Winchester]], [[Oxford]], [[Bristol]], Chester, St. Asaph, [[Bath]], Wells, Chichester, [[York]], Dunkeld, Carlisle, [[Salisbury]], Raphoe, [[Glasgow]], [[Aberdeen]], St. David, Galloway, Argyll, [[St. Andrews]], Brechin, Murray, Ross, Caithness), kaj 4 por irlandaj episkopoj (Connor, Londonderry, Cloyne, Clogher).
En [[Francio]] estis ordenitaj per tiu honorigo 6 titoluloj de ekleziaj princoj: [[Reims]], [[Laon]], [[Langres]], [[Beauvais]], [[Chalon]] kaj [[Noyon]]. Krome, plutenis la titolon de princoj de la Imperio episkopoj de [[Metz]], [[Toul]] kaj [[Verdun]], aneksitaj al Francio en [[1552]] ([[Tri-Episkoplandoj]]).
En Italio princoj-episkopoj estis la patriarko de [[Aquileia]] ĝis [[1751]], la episkopo de [[Novara]] kiel princo de [[Orta]], la episkopo de [[Sarzana]], tiuj de [[Feltre]] kaj de [[Treviso]].
| |||