Svahila lingvo: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
→Nombroj: Forigis valveran sensencajxon. Aldonis "-" por indiki ke "-a" nur vortparto estas, ne tuta vorto. Etikedoj: Poŝtelefona redakto Redakto per poŝtelefona aplikaĵo |
Dominik (diskuto | kontribuoj) e eta ŝanĝo |
||
Linio 35:
}}
La '''svahila lingvo''' (malofte ''sŭahila'' aŭ ''suahila''<ref>Plej fidela al la svahila prononco estus la esperantigo "sŭahila", kiu tamen estas problema, ĉar "ŭ" post konsonanto ne estas kutima en Esperanto kaj estas eĉ kontraŭ-[[Fundamento|Fundamenta]]. "svahila" estas la plej kutima formo, kaj ankaŭ sekvas la Esperantan kutimon en tiaj okazoj uzi "v" anstataŭ "ŭ" (kiel ĉe "Urugvajo"). Tamen [[Bernard Golden]] uzas ''sŭahila'' (vidu apartan ĉapitron).</ref>,
Spite sian kondiĉon de afrika lingvo, ĝi ricevis fortan influon de la araba kaj, en la lastaj du jarcentoj, de la angla kaj de la portugala; tiu laste menciita je malplia grado (''mvinyo'', ''bendera'', ''meza'', ''limau'', por [[vino]], [[flago]], [[tablo]] kaj [[citrono]] el ''bandera'', ''mesa'' kaj ''limao'' respektive). Tiuj influoj limiĝas tamen al la [[vortotrezoro]], ĉar la gramatiko pluestas absolute bantua. Dum la jarcentoj la svahila estis perdinta la distingon de [[tono]]j. Temas pri lingvo kun gramatiko (sistemo de klasoj) tre regula kun absoluta ekvivalento inter skribado kaj prononcado.
|