Miloslav Vlk: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Blahma (diskuto | kontribuoj) e →Rilato kaj sinesprimoj pri Esperanto: -tro frua "references" |
Neniu resumo de redakto |
||
Linio 26:
=== Pastro ===
En [[1964]] li foriris por studi la [[Cirilo kaj Metodo|Cirilometodan]] [[teologio|Teologian]] [[Fakultato]]n en [[Litoměřice]]. Poste li la [[23-an de junio]] [[1968]] [[pastro|pastriĝis]] en [[České Budějovice]].<ref>''Espero Katolika'', Decembro 1968. [[Romo]]: [[Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista]], 1968. ISSN 2072-5825. Citace: ''Ni gratulas al Miloš Kunc, Miloš Vlk kaj Josef Tandara, kiuj sacerdotiĝis la 23-an de junio ĉi-jara en Ĉeĥoslovakujo.''</ref> Tuj poste la tiama [[episkopo]] de České Budějovice nomumis lin sia [[sekretario]]. Lia influo kaj animzorga agado tamen ĝenis tiamajn politikulojn, tiam li unuafoje estis transloĝigita en malgrandajn [[paroĥo]]jn en [[Ŝumavo]]: [[Lažiště]] kaj [[Záblatí]] ([[1971]]). Ekde [[1972]] li sep jarojn laboris en [[Rožmitál pod Třemšínem]], kie oni en [[1978]] forprenis al li [[ŝtatkonsento]]n
Dum la sekvaj dek
La 1-an de januaro 1989 oni redonis al li la ŝtatkonsenton kaj li iĝis [[paroĥestro]] en la regiono de [[Klatovy]] – en [[Žihobce]] kaj [[Bukovník]], poste en [[Čachrov]], [[Javorná]], [[Železná Ruda]], [[Běšiny]] kaj [[Stráž]] en Ŝumavo.
Linio 35:
[[Dosiero:Cardinal Vlk crop.jpg|thumb|right|Miloslavo kardinalo Vlk kiel episkopo]]
[[Dosiero:Kardinal Vlk.jpg|thumb|left|2009]]
=== Eŭropa kaj vatikana agado ===
Linio 49:
* la [[25-an de februaro]] [[1999]] – alta ŝtatdistingo de la [[Federacia Respubliko Germanujo]], ''[[Großes Verdienstkreuz|Granda Meritkruco]] (Grosses Verdienstkreuz)''.
* [[28-an de oktobro]] [[2002]] – ''Ordeno de [[Tomáš Garrigue Masaryk]]''
* en [[2001]] – ''Honora Medalo de Tomáš Garrigue Masaryk'' de la Demokratia Movado kaj internacian distingon de la urbo [[Görlitz]] (Brückepreis).
* en [[2006]] – Distingo de la organizo [[Ackermann Gemeinde]], laboranta por sanigi memoron de [[Ĉeĥo]]j kaj [[Germano]]j, por disvolvi ilian reciprokan repacigon kaj kunlaboron.
Linio 60:
=== Honoraj membrecoj ===
La [[Ĉeĥa Arĥiva Asocio]] honormembrigis lin la [[20-an de marto]] [[2007]] por agnosko de lia laboro komence de la [[1960-aj jaroj]] en la arĥivejoj en suda [[Bohemujo]]. Unu jaron poste, en [[2008]], li estis honormembrigita de la [[Ĉeĥa Esperanto-Junularo]]
== Esperantisteco ==
[[Image:Esperanta meso dum IJK en Liberec 003.jpg|thumb|Miloslav Vlk celebras [[esperanto|esperantlingvan]] [[sankta meso|sanktan meson]] kadre de la [[65-a IJK]] en [[Liberec']] ([[2009]]).]]
En la [[1950-aj jaroj]], Miloslavo kardinalo Vlk estis membro de tiama junulara [[Esperanto-Klubo|Esperanto-klubo]] en [[České Budějovice]]. Li aktive partoprenadis agadojn de la tiama tre vigla movado,
=== Alta protektanto de Esperanto-aranĝoj ===
Dum la 48-a [[IKUE-Kongreso|Kongreso de IKUE]] en la jaro [[1995]] en [[Olomouc]] ([[Ĉeĥujo]]), kardinalo Miloslav Vlk estis ne nur alta protektanto de la kongreso, sed
=== Rilato kaj sinesprimoj pri Esperanto ===
Linio 80:
''"Esperanto estis la unua el la lingvoj, kiun mi en mia vivo lernis krom la Germana lingvo, kiu estis dum la milito deviga lernobjekto. Post la milito, en la jaro [[1946]], do post mia alveno en urbon České Budějovice, kiel studento mi konatiĝis kun Esperanto, kiun mi intense eklernis. Tiam ĉi tie vivis [[Ladislav Krajíc|prof. Inĝ. Krajíc]], kiun mi ekkonis kaj kies E-kurson mi frekventis. Ankaŭ ĉi tie loĝis s-ro Hofhanzel, kies kurson mi ankaŭ vizitadis. Li tre antaŭenigis la ideon de Esperanto. Mi lernis Esperanton en ĉi tiuj kursoj kaj mi partoprenis multajn renkontiĝojn de la Esperantistoj. En la jaro [[1952]] mi eĉ frekventis porinstruistan kurson en [[Rožnov pod Radhoštěm]]. La soldatservo kaj sekvanta preskaŭa malpermeso de Esperanto kaŭzis interrompon de miaj rilatoj kun Esperantistoj. Poste mi kontaktiĝis kun pluraj lingvoj, kun la Franca kaj poste precipe en lasta tempo kun la Itala. En antaŭa tempo, antaŭ 40 jaroj mi parolis Esperantlingve sufiĉe bone, ĉar por la lingvoj mi havas malfermitan rilaton, sed hodiaŭ estas malfacile iom por mi, ĉar Esperanto ĉe mi multe intermiksiĝas kun la Itala lingvo. Sed mi kredas, se mi havus la eblecon kaj la tempon, mi certe denove facile kapablus Esperanton kompreni kaj paroli. Tia estas mia rilato al Esperanto."''
''"Mi scias kaj mi eĉ spertis ĝuste komence de la kvindekaj jaroj kaj dum ĉiuj renkontiĝoj, kiujn mi partoprenis, ke Esperanto ne estas nur afero de la lingvo, sed ke ĉi tie ekzistas ankaŭ certa ideo. Kaj ĉi tiu ideo estas ne nur lingva interkompreniĝo, sed ankaŭ alproksimiĝo de la homoj. Tion mi ofte spertis dum diversaj renkontiĝoj kun Esperantistoj en Prago, dum kiuj mi ekkomprenis ĉi tiun ideon de la homa alproksimiĝo. Tion mi ĉe Esperanto tre alte taksas, ĉar tio ne estas nura afero de la lingvo, sed ankaŭ la afero de pliproksimiĝo de la homoj. Kaj mi supozas, ke hodiaŭ estas gravaj ĉiuj vojoj kaj ĉiuj rimedoj, kiuj kondukas la homojn al pliproksimiĝo. La teknika tempo, en kiu vivas, la homojn alproksimigas kaj mi dirus, ilin sinkronigis, sed interne la homoj troviĝas tre malproksimigitaj, tre fremdigitaj. Esperanto povas esti ĝuste grava ilo de ĉi tiu interna ideo kondukanta al pliproksimiĝo de la homoj."''
''"En la vivo de la eklezio mi ne havis okazon tiom ĝui bonefikon de ĉi tiu lingvo, ĉar en tiu tempo la sekcio de la katolikaj Esperantistoj aŭ alia simila organizaĵo ne ekzistis. Estas la vero, ke ni tiam ricevadis revuon Espero Katolika kaj mi korespondadis kun [[Nederlandano]]j, [[Japanujo|Japanoj]] kaj kun anoj de diversaj aliaj landoj. Sed praktike renkontiĝi iunivele, en iu forumo kun la katolika medio de Esperanto, tiun ĉi eblecon mi ne havis. Kiam poste ekzistis la [[Katolika Esperanto-Tendaro|IKUE-tendaroj]] en [[Herbortice]], mi estis pri ili informita, sed mem mi ne havis eblecon ilin partopreni. Kio rilatas la universalan nivelon en Eŭropo, ankaŭ tian sperton mi ne havas, ĉar en nuna tempo, kiam ni trovas eblecon eniri Eŭropon, mi moviĝas plej ofte sur aliaj niveloj kaj pere de aliaj lingvoj. Sed mi supozas, ke ankaŭ Esperanto, se ĝi disvastiĝos, povas fariĝi helpilo precipe dum grandaj renkontiĝoj, kiuj en la eklezio okazadas."''
|