Emeriko (Hungario): Malsamoj inter versioj

Li estis plej aĝa filo de [[Béla la 3-a (Hungario)|Béla la 3-a]] kaj Anna de Chatillon (Antiochia). Oni kronis lin en aĝo de 8 jaroj kiel oficialan tronheredanton. Pro premo de la fortiĝantaj hungaraj ĉefnobelulojĉefnobeloj, Béla la 3-a komisiis lin en 1194 pri regado de [[Kroatio]] kaj DalmacioDalmatio.

Oni kronis lin reĝo la 23-an de aprilo 1196, post morto de la patro. Komence de lia regado, lin atakis la pli juna nekontenta frato, Andreo (posta Andreo la 2-a). Fine de 1197, Emerikon venkis Andreo en la batalo de Macsk, Andreo ricevis la dalmat-horvatankroatan princlandon. Andreo ne kontentiĝis kun la donitaĵoj kaj strebis al la trono. La komploto senvualiĝis, en la interna milito Emeriko venkis en la batalo de Rád, 1199. En 1200, la legato de la papo Ince[[Inocento la 3-a]] pacigis la fratojn, tiel Emeriko eblis efektivigi pli aktivan eksteran politikon. Li edziĝis en 1200 kun Konstanca, filino de aragonia reĝo Alfonzo[[Alfonso la 2-a, Konstancia(Aragono)|Alfonso la 2-a]] de Aragono.

Emeriko volis konkeri partojn de la Balkano inter 1200 kaj 1203. Je peto de la papo, li ekagadis kontraŭ la bosnaj bogumiloj (1200–03). Li helpis surtroniĝisurtronigi sian kandidaton en Serbio, li mem alprenis la titolon reĝo de Serbio (1201–02). Li atingis nur provizorajn sukcesojn en Bulgario (1202).

Andreo denove atakis Emerikon en printempo de 1203, sed Emeriko senarmilosenarmile vizitis la bivakon de la ribelantoj kaj per lisia pura kuraĝa elpaŝo devigis kapitulonkapitulacon de ili, dum Andreo estis kaptita kaj enprizonigita. La 26-an de aŭgusto 1204, li kronis al reĝo sian junfilon, Ladislaon. Li estis tiam jam grave malsana, tiel li igis regento Andreon, dumtempe liberigigtanliberigitan. Oni entombigis lin en [[Eger]].