Reĝlando Francio: Malsamoj inter versioj

==== La rektaj kapetidoj ====

{{Ĉefartikolo|kapetidoj|rektaj kapetidoj }}

Kun la surtroniĝo de [[Hugo Kapeto]] kaj poste de ties filo Roberto, la karola dinastio malaperis, kaj kun ĝi la eventualaj pretendoj al la imperia unuiĝo. La 'okcidenta Francie' estis tiel definitive apartigita de la imperio de la otidoj. Tio kelkfoje kondukis al konsideri lian regnon, konkurence kun la bapto de Klodvigo, kiel unu el aktoj de la naskiĝo de Francio: «naci » dinastio anstataŭanta aŭstriazian dinastion. Tiu vidpunkto estis aparte disvolvita en la 19-a jc por la konstruado de la naciaj historioj. Hugo Kapeto inaŭguris la kutimon kroni sian plejaĝan filon antau sia morto, tiel dotante novajn legitimecon kaj daŭrecon al la franca monarkio. La reĝa teritorio pligrandiĝis, sed la regantoj post Hugo Kapeto estis ofte senpovaj antaŭ la malobeemo de siaj feŭduloj kaj ludis malgravan rolon en la gravaj tiutempaj eventoj kia estas la [[normana konkero de Anglio]] aŭ la [[unua krucmilito]]. Nur kun [[Ludoviko la 6-a (Francio)|Ludoviko la 6-a, la Dika]] la franca monarkio vekiĝis, kiu firmigis kaj kreskigis la reĝan povon. [[Ludoviko la 7-a (Francio)|Ludoviko la 7-a]], edziĝante kun [[Eleonora de Akvitanio]], kreis novajn ligilojn inter la monarkio kaj la sudo de Francio; sed la rompo de tiu geedziĝo kondukis al nova edziniĝo de Eleonora kun la grafo de Anjou [[Henriko la 2-a (Anglio)|Henriko Plantaĝeneto]], kiu poste fariĝis reĝo de Anglio sub la nomo Henriko la 2-a. La reĝo de Anglio fariĝis ankaŭ tre potenca vasalo, regante kunaĵon de ĉiuj landoj de Normandio ĝis Akvitanio. Tamen li omaĝis al la reĝo.