'''Saadat Hasan MANTO''' (urdue''' سعادت حسن منٹو''') (naskiĝis la 11-an de majo 1912) en [[Ludhiana]], la ĉefa komerca urbo de [[Panĝabo (Barato)|Barata PunĝaboPanĝabo]] — mortis la 18-an de januaro 1955 en [[Lahoro]], la ĉefa urbo de [[Panĝabo (Pakistano)|Pakistana PunĝaboPanĝabo]]) estis [[Pakistano|pakistana]] verkisto, ĵurnalisto. Li estis novelisto kaj verkis en la [[urdua lingvo]], tamen en ĉiutaga vivo li paroladis la [[Punĝaba lingvo|PunĝabanPanĝaban lingvon]]. Li estas plej konata pro siaj noveloj 'Bu' (Fiodoro), 'Khol Do' (Malfermu ĝin), 'Thanda Gosht' (Malvarma viando) kaj sia elstara verko 'Toba Tek Singh'. Manto ankaŭ verkis por filmoj kaj radio. Krome li laboris kiel ĵurnalisto. Dum sia mallonga, 4342-jara vivo, li publikigis 22 kolektojn de noveloj, unu romanon, kvin kolektojn de radio-teatraĵoj, tri kolektojn de eseoj, kaj du kolektojn de personaj skizoj. Tre senteme kaj sentime li traktis la psikajn kaj emociajn konfliktojn ĉirkaŭ la disduigo de la [[Hinda subkontinento]]. Tiom malkaŝe li parolis pri la [[seksa perforto]] de tiu periodo, ke en Pakistano oni procesis kontraŭ Manto pro obsceneco, tri fojojn antaŭ kaj tri fojojn post [[1947]]. Sed neniam li estis kondamnita. Lia plumo estis ege akra, ĉar li neniam kompromisis kun iu, eĉ ne kun si mem.
{{Citaĵo|teksto=Verkisto prenas sian plumon, nur kiam lia sentemo estas vundita.|aŭtoro= (MANTO)}}
