Hazarda muziko: Malsamoj inter versioj

[[John Cage]] enplektis al la [[I Ching]] de [[Christian Wolff (komponisto)|Christian Wolff]], Cage ekis uzi ĝin en la komponado de sia muziko por enplekti elementon de hazardo, super kiu li havos neniun regon. Li uzis ĝin, ekzemple, en la ''Muziko de Ŝangoj'' por sola piano en [[1951]], por determini, kiuj notoj uziĝu kaj kiam ili sonu. Li uzis hazardon en aliaj manieroj ankaŭ; ''Imaginary Landscape No. 4'' (1951) estis komponita por dek du [[radio|radiaj]] riceviloj. Ĉiu radio havas du ludantojn, unu regu la frekvencon, al kiu la radio agordiĝu, la alia regu la laŭtecan nivelon. Cage verkis tre precizajn instruojn en la partituro, pri kial la ludantoj ekŝaltu siajn radiojn kaj ŝangu ilin tra la tempo, sed li ne povis regi la realan sonon el ili, kiu estis dependa de kiuj radiaj programoj ludis ĉe tiuj specifaj loko kaj tempo de ludado.

 

<references/>

 

{{Bibliotekoj}}

[[Kategorio:20-a jarcento en muziko]]

[[Kategorio:Postmodernismo]]

[[Kategorio:Nuntempa arto]]

[[Kategorio:Muzikaj ĝenroj]]