Desiderio: Malsamoj inter versioj
| [kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Moldur (diskuto | kontribuoj) e informkesto reganto |
Moldur (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
||
Linio 5:
'''Desiderio''' (mortis iam post [[786]]) estis la lasta [[reĝo]] de la [[longobardoj]]. Li regis de [[757]] ĝis [[774]] en [[Pavio]], kiam lia reĝlando estis konkerita de [[Karolo la Granda]]. Origine, li estis [[duko]] de [[Lombardio]], [[Toskanio]] kaj, poste, ankaŭ de [[Istrio]]. Post la morto de [[Astolfo]] li estis kronita reĝo.
Li faris multajn militojn kontraŭ italaj [[duklando]]j kaj iĝis protektanto de la [[papo]]. Kiam [[Paŭlo la 1-a]] mortis, li invadis [[Romo]]n por eksigi kaj aresti [[kontraŭpapo]]n [[Konstanteno la 2-a (kontraŭpapo)|Konstanteno la 2-a]] kaj elektis la papon [[Stefano la 3-a (papo)|Stefano la 3-a]]. Sed Stefano la 3-a malamikiĝis de li ĉar estis kontraŭ la edziniĝo de lia filino Desiderata al [[Karolo la Granda]] en [[768]]. Karolo petis al Papo [[Adriano la 1-a]] sian eksedziĝon en [[771]], kaj li tion permesis. Alia filino de li, [[Liutperga]], edziniĝis al [[Tasilo la 3-a (Bavario)|Tasilo la 3-a]] de Bavario.
Pro heredaj disputoj, Desiderio invadis la [[papaj ŝtatoj|papajn ŝtatojn]]. La papo petis helpon al [[frankoj]], kiuj invadis [[Italio]]n en [[773]]. Post la [[sieĝo]] de [[Pavio]], la longobardoj estis venkitaj kaj Desiderio kaj lia edzino forportitaj al la franka regno kaj malliberigitaj en monaĥejo [[Komunumoj_de_Somme#C|Corbie]].
| |||