Etiko: Malsamoj inter versioj

{{Ĉefartikolo|Epikurismo}}

Epikurisma etiko estas hedonisma formo de virtetiko. [[Epikuro]] "...prezentis subtenan argumenton ke plezuro, ĝuste komprenita, koincidu kun virto."<ref>[http://plato.stanford.edu/entries/ethics-ancient/#9 Ancient Ethical Theory], ''Stanford Encyclopedia of Philosophy''.</ref> Li malakceptis la ekstremismon de Cirenistoj, en la kredo ke kelakj plezuroj kaj kontentigoj povas esti malprofitaj por la homaj estaĵoj. [[Epikurismo|Epikuristoj]] observis, ke sendiskriminaciata kontentigo povas foje rezulti en negativaj konsekvencoj. Kelkaj espertoj estis tiele malakceptitaj foren, kaj kelkaj neplezuraj espertoj estis akceptitaj en la estanteco por certigi pli bonan vivon en la estonteco. Por Epikuro, la plej granda bono, estas [[prudento]], plenumita pere de moderado kaj sinzorgo. Troa kontentigo povas esti detrua al plezuro kaj povas eĉ konduki al [[doloro]]. Por ekzemplo, manĝi unu manĝaĵon tro ofte faras ke persono perdas guston kaj emon por ĝi. Manĝi tro multan manĝon samtempe kondukas al malkomforto kaj eventuale al malsano. Doloro kaj timo estu evitataj. Vivi estas esence bona, se oni evitas doloron kaj malsanon. Morto ne estu timenda. Timo estas konsiderata la fonto de plej malfeliĉoj. Venki super la timo al la morto kondukus nature al pli feliĉa vivo. Epikuro cerbumis, ke se estas postvivo kaj senmorteco, la timo al la morto estas neracia. Se ne estas vivo post la morto, tiam la persono ne estos viva pro sufero, timo aŭ priokupiĝo; tiu estos ne-ekzistanta en la morto. Estas neracia priokupiĝi pri cirkonstancoj kiuj ne ekzistas, kiel la onia stato en la morto en malesto de postvivo.<ref name="SahakianSahakian1966"/> pp. 37-38.

====Utilismo====

{{Ĉefartikolo|Utilismo}}