Johana de Anglio (reĝino de Sicilio): Malsamoj inter versioj

'''Johana de Anglio''' (naskiĝis oktobron [[1165]], mortis la [[4-an de septembro]] [[1199]]) estis filino de [[Henriko la 2-a (Anglio)|Henriko la 2-a]] de Anglio kaj [[Eleonora de Akvitanio]], kaj edzino de [[Vilhelmo la 2-a (Sicilio)|Vilhelmo la 2-a]] de Sicilio.

Post la morto en 1189 de ŝia edzo, la nova reĝo [[Tankredo (Sicilio)|Tankredo]] malliberigis ŝin. La sekvantan jaron ŝia frato [[Rikardo la 1-a (Anglio)|Rikardo la 1-a]] alvenis al Sicilio kun [[krucmilito|krucmilita]] armeo kaj postulis ŝian liberiĝon, kune kun ŝia tuta doto. Tankredo rifuzis kaj Rikardo kaptis monaĥejon kaj kastelon en Sicilio kaj [[Mesino]]n. Fine en marto 1191 estis akordo inter Tankredo kaj Rikardo kaj Johana liberiĝis.

La saman monaton Eleonora de Akvitanio alvenis al Mesino kun [[Berengaria de Navaro]], kiu estis fianĉiĝita al Rikardo. Eleanora reiris al Anglio, petante Johanan prizorgi Berengarian. Ĉar estis Karesmo, ne ablis okazigi la geedziĝon. Rikardo kaj la angla armeo ekvelis; ankaŭ Johana kaj Berengaria: sed tempesto disigis la ŝipojn. Rikardo atingis [[Kreto (insulo)|Kreton]] sed Johana kaj Berengaria grundiĝis proksima al [[KiprioKipro]]. La tirana reganto de CiprioKipro, [[Isaako Komnenos]], estis kaptonta ilin kiam suibitesubite aperis la ŝipoj de Rikardo. La princinoj saviĝis, sed Isaako Komnenos kaptis la trezoron de Rikardo. Tiu persekutis kaj kaptis lin, ĵetis lin en kelkarceron, kaj edziĝis al Berengaria en [[Limasolo]]. Johana kaj Berengaria pluvojaĝis al [[Akko]].

Johana estis la plej favorata filino de Rikardo, sed malgraŭ tio li uzis ŝin por politikaj celoj. Li eĉ sugestis ke ŝi edziĝus al [[Al-Adil la 1-a]], frato de sia kontraŭulo [[Saladino]], kaj ke ili kune reĝus [[Jerusalemo]]n: tamen Johana rifuzis edziĝi al islamano kaj Al-Adil same rifuzis edziĝi al kristanino. [[Filipo la 2-a (Francio)|Filipo la 2-a]] de Francio ŝajne proponis geedziĝon, sed ankaŭ tiu propono kolapsis, eble pro tro da parenceco: [[Ludoviko la 7-a (Francio)|Ludoviko la 7-a]], la patro de Filipo, estis la unua edzo de la patrino de Johana.

Fine en oktobro 1196 Johana edziĝis al [[Rajmondo la 6-a (Tuluzo)|Rajmondo la 6-a]] de Tuluzo. La doto estis [[Quercy]] kaj [[Agenais]] en sudokcidenta Francio. Tamen Rajmondo mistraktis ŝin kaj ŝi teruriĝis de liaj kavaliroj. Ŝi naskis [[Rajmondo la 7-a (Tuluzo)|Rajmondon la 7-an]] kaj filinon kiu mortis infane. En 1199, dum ŝi denove gravedis, Johana devis kontraŭi ribelon de la lordoj de Saint-Félix-Lauragais kaj aliaj nobeloj. Dum sieĝo de ilia kastelo ŝi estis minacata de perfido sed eskapis. Ŝi iris norden, esperante ĝui la protekton de Rikardo la 1-a, sed trovis tiun mortintan ĉe [[Châlus]]. Ŝi plufuĝis al la kortego ĉe [[Rouen]] de ŝia patrino.