Kiel registrite je 10:22, 26 aŭg. 2006 redakti Lvh (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 13 554 redaktoj →‎Vivo ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 06:52, 28 aŭg. 2006 redakti malfari Lvh (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 13 554 redaktoj →‎Verko Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 11: Per nekalkulebla nombro de prelegoj kaj kursoj, kiujn ŝi gvidis ĉie ĉirkaŭ la globo, ŝi helpis ĉefe kuracistojn, flegistojn, socilaboristojn, animzorgantojn kompreni kaj agi kun mortantajn kaj funebrantajn homojn. La kerno de ŝia mesaĝo estis, ke la helpantoj unue klarigu siajn proprajn timojn kaj vivproblemojn ("la nefinitajn aferojn") kiel eble plej multe, antaŭ ol helpi aliajn homojn. Poste en sia vivo, ŝi malsukcesis pri la plano de ejo por [[aidoso\|aidosaj]] infanoj laŭ la ekzemplo de la angla kuracisto [[Cicely Saunders]]. <!--▼ Dum intervjuo Elisabeth Kübler-Ross parolas pri sia vivo: ''"En [[Svisio]] oni edukis laŭ la principo: labori, labori, labori. Vi estas homo valoro nur se vi laboras. Tio estas fundamente malvera. Duonvivi, duondanci. Tio estas la ĝusta miksaĵo! Mi mem dancis kaj ludis nesufiĉe."'' ~~Später in ihrem Leben scheiterte sie mit ihrem Plan ein Hospiz für AIDS-kranke Kinder nach dem Vorbild der englischen Ärztin Cicely Saunders zu errichten.~~ En la [[2002]]-a [[Britio\|brita]] dokumentara [[filmo]] pri la vivo de Elisabeth Kübler-Ross, titolita "Vidi en la vizaĝon de la morto" ŝi diras: ''"Hodiaŭ mi certas, ke ekzistas [[vivo]] post la [[morto]]. Kaj ke la morto, nia [[korpo\|korpa]] morto, simple estas la morto de la [[kokono]]. Konscio kaj [[animo]] daŭre vivas je alia nivelo. Sen iu ajn dubo."'' In einem Interview blickte Kübler-Ross auf ihr Leben zurück: „In der Schweiz wurde ich nach dem Grundsatz erzogen: arbeiten, arbeiten, arbeiten. Du bist nur ein wertvoller Mensch, wenn du arbeitest. Dies ist grundfalsch. Halb arbeiten, halb tanzen. Das ist die richtige Mischung! Ich selbst habe zu wenig getanzt und zu wenig gespielt.“ ▲<!-- In der filmischen Dokumentation des Lebens von Elisabeth Kübler-Ross mit dem Titel "Dem Tod ins Gesicht sehen" von 2002 sagte sie: „Heute bin ich sicher, dass es ein Leben nach dem Tod gibt. Und dass der Tod, unser körperlicher Tod, einfach der Tod des Kokons ist. Bewusstsein und Seele leben auf einer anderen Ebene weiter. Ohne jeden Zweifel.“

Elisabeth Kübler-Ross: Malsamoj inter versioj