Jerusalemo: Malsamoj inter versioj

En la jaro [[1517]] Jerusalemo falis en la manojn de [[Osmanida imperio]] kaj la urbo enpaŝis en periodon de prospero. Sultano [[Sulejmano la 1-a]] konstruis ĝis nun konservitaj [[jerusalemaj remparoj|jerusalemajn remparojn]], li renovigis burgaron kaj la turon de Davido. Sed kun longe daŭranta falo de la osmanida imperio malboniĝis ankaŭ la kondiĉoj de Jerusalemo kaj grandaj partoj meze de la urbo senhomiĝis. En la [[18-a jarcento|18-a]] kaj la [[19-a jarcento]]j la juda loĝantaro komencis multnombriĝi en Jerusalemo, ke fine en la jaro [[1844]] ili estis la plej nombra grupo (7120 judoj, 5000 islamanoj kaj 3390 kristanoj). Multaj judoj en la urbo estis [[sefardoj]] kun osmana ŝtataneco, kiu certigis proporcie favorajn jurajn kaj ekonomiajn kondiĉojn. [[Aŝkenazo]]j tiun ĉi avantaĝon ne havis, tial ili estis malpli riĉaj kaj ilia nombro estis tial multe malpli granda. Helpis ilin tial organizo [[HeĥalukoHeĥaluco]], tra kiu al la aŝkenazoj kontribuis judoj el iliaj naskolandoj.