Spiriteco: Malsamoj inter versioj

[kontrolita revizio][kontrolita revizio]
Enhavo forigita Enhavo aldonita
esperantigita ŝablono (Referencoj), +Projektoj, +Bibliotekoj
Esperanto kaj spiriteco
Linio 2:
Ĝi estas travivita ligo al malmaterio, dieco, transo au senfino. Ĝi estas la [[konscio]], ke la [[homo|homa]] [[animo]] aŭ [[spirito]] devenas el io dia aŭ transa aŭ rilatas al ia absoluta [[realo]].
 
La [[senco]] de spiriteco estas proksima de tiu de [[religio]], kvankam ĉi lasta emfazas la [[organizo|organizitan]] aspekton de iu spiriteca [[movado]]. Plie, spiriteco ne aparte emfazas la ekziston de unu aŭ pluraj [[dio]]j, sed prefere la nura spirita aktiveco, t.e. [[meditado]] kaj spirita enrigardado.
 
== Historio kaj eco ==
Linio 14:
La difino de spiriteco ne enhavas la organizitan flankon de religio, kvankam ĝi ne malpermesas ĝin. Tia foresto de [[organizo]], kiam ĝi ekzistas, malhelpas la disvastigon de [[dogmo]]j.
 
Iuj konsideras spiritecon kiel specifan aliron al la kono pri dieco aŭ almenaŭ pri transeco: tiel oni parolas pri spirita sperto, kiun mistikuloj nomas neperceptebla. Tia aliro ena kaj/aŭ mistika, malsamas do de intelekta aliro (logika, racia), morala aŭ psikologia.
 
=== Religia spiriteco ===
Linio 33:
== Ĉiutaga signifo ==
Al iuj homoj la dia estaĵo aŭ aliro al absoluta finfina realo estas tiom origino kaj celo de la vivo, ke la spiriteco, ĉiam pli profunde stampas ĉiutagajn vivon, respondecon kaj etikon. Aliaj serĉas travivaĵoj per spiriteco, kiuj eltiras ilin el la ĉiutaga vivo aŭ tute ne rilatas al la ĉiutaga vivo. Homoj sur la spiriteca vojo provas evoluigi sian konscion kaj pliprofundigi sian rilaton al vivo. Ne temas pri forfuĝo el realo.
 
== Esperanto kaj spiriteco ==
Temas nek pri fakta nek objektiva priskribo, sed finfine de unuopula sento. Alimaniere estas demandi, Ĉu Esperanto havas spiritecan valoron? kaj responde oni rajtas reciproke demandi kial esperantistoj sindediĉas al la afero se ĝi ne influas ili spiritece ĉe ilia spirita vivo? Zanemhof jam prizorgis tiun temon.
 
Fakte, en la mondo, ĉie kaj nuntempe, Esperanto funkcias en ĉiuj sferoj de la [[Esperanto-kulturo|kulturo]], inkluzive de fikcia kaj malfikcia, kaj en la [[Arto|artoj]] kaj en la praktikado de la diversaj [[Religio|religioj]]. De la komenco de Esperanto ĝi estis forte ligita al la religia tavolo de la homa menso, vidu la enhavo de la [[Unua Libro]]. La Esperanta kulturo kaj praktikado ja subtenas kaj transmisias universalismajn valorojn de inkluzivemo, homameco, kaj homarfrateco. Tiuj ripetiĝas en ĉiuj prelegoj de Zamenhof adresantaj la politika situacio siatempe, do antaŭ la [[Unua Mondmilito|una mondmilito]]. Elstaraj ekzemplo estas la [[interna ideo]] kaj la [[esperantismo]], la senso de identeco kun la lingvo kaj la esperantistaro.
 
La lernanta viva sperto en Esperanto estas de unuiĝo en disiĝo.
 
== Bibliografio ==