'''Adriano Banchieri (Adriano di Bologna)''' (* [[3-a de septembro]] [[1568]] en [[Bologna]]; † [[1634]] samloke.; naskiĝinta ''Tommaso Banchieri'') estis [[Italio|itala]] [[benediktanoj|benediktana]] monaĥo, [[orgenisto]], [[komponisto]] [[teoriisto]] kaj [[komponistopoeto]] renesanca kaj frubaroka.
.
== Vivo kaj verkaro ==
Banchieri naskiĝis kaj mortis en Bolonjo. Tommaso eniĝieniĝis en [[1587]] en la benediktanan ordenon ein kaj alprenis la nomon ''Adriano''. Ekde [[1592]] li funkciis kiel orgenisto en diversaj monaĥejoj de sia ordeno kiel ekz. [[Lucca]] kaj [[Siena]]. Ekde [[1594]] li laboris en [[S. Michele in Bosco]] (proksime de Bolonjo). PostUnu restadojel liaj instruistoj en la monaĥejo estis Gioseffo Guami, kiu formis lian stilon. Dum sia monaĥa vivo li loĝis en [[VenecioLucca]], Siena, Imola, Gubbo , Venecia kaj Verona. En [[Verona1609]] li revenistransloĝas al la monaĵejo San Michele del Bosco en Bolonjo, kie li restis ĝis sia morto. En [[16091613]] li iĝis profesoro de muziko. En [[1615]] li fondis la ''Accademia dei Floridi'', dediĉata al Sla studado de la muzikarto. MicheleEn in[[1618]] Boscoli iĝis [[abato]] de la monaĥejo.
Oni scias, ke li konatiĝis kun [[Claudio Monteverdi]] kaj ellaboris kun li verkoj pri muzikteorio.
Banchieri estis disĉiplo de la orgenisto kaj komponisto [[Gioseffo Guami]] kaj estas rigardata kiel unu el la plej gravaj muzikteoriistoj de la [[17-a jarcento]]. Li montriĝis kiel tre akceptema rilate al ĉiuj reformoj kaj kiel unu el la unuaj li uzis la signadojn "piano" (p) kaj "forte" (f) en la nototeksto. En tute li estis avangardulo koncerne ekzaktecon pri koncertadaj ordonoj por la interpretanto kaj tiel plifortigis la rolon de la komponisto. Krome li apartenas al la unuaj, kiuj uzis taktobastonon ĉe la direktado. En [[1615]] li fondis la [[Accademia dei Floridi]], la senpera antaŭulo de la [[Accademia Filarmonica]] en Bolonjo.
Banchieri estis tre produktiva komponisto. Li kreis profanan kaj sakralan muzikon ĉiaspecan. La samtempanoj speciale alprenis la [[madrigalo|madrigalolibrojn]] de Banchieri. La tie enestajn verkojn oni rigardu kiel fruaj ekzemploj de muzika [[teatro]].
