Tajfo de Toledo
La Tajfo de Toledo aŭ Regno de Toledo estis unu el la tajfoj de Al-Andalus kiuj formiĝis pro la malkompono de la Kaliflando de Kordovo en julio de 1035 kaj finas per la kristana konkero en 1085.
| Tajfo de Toledo | |||||||||
| |||||||||
| Tajfo • historia lando | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Geografio
| |||||||||
| Ĉefurbo: | Tulaytula • Toledo
| ||||||||
| Loĝantaro | |||||||||
| Ŝtat-strukturo | |||||||||
feŭda monarkio
| |||||||||
| |||||||||
Toledo konservis prestiĝon de ĉefurbo dum la epoko de la visigotoj, kaj la araboj pluhavis ĝin per la nomo de madinat al-muluk (la urbo de la reĝo). Ĝi estis grava strategie kiel ĉefurbo de la Meza Regiono de alandalusanoj, kaj tiele povis pluhavi antaŭ Kordovo nur relativan dependon ĝis la jarcento de la Kaliflando. Sendependa pro la enlandaj militoj de komenco de la 11-a jarcento, akiris la povon gravuloj el la urbo kiel la kadio Abú Bala Ja'is ibn Muhammad kaj aliaj inter kiuj oni citas iun Ibn Masarra, iun Abd al-Rahmn kaj iun Abd al-Malik ibn Matijo.