Kiel internacia neologismo anomio (de la greka ἀνομία / anomía: prefikso ἀ- a- «foresto de» kaj νόμος / nómos «leĝo, ordo, strukturo») estas la manko de normoj aŭ malkapablo de la socia strukturo por provizi al difinitaj individuoj ĉion necesan por atingi la celojn de la socio. La termino estas uzata en sociologio kaj sociaj sciencoj.

Emile Durkheim, unu de la fondintoj de la moderna sociologio kaj enkondukinto de la termino "anomio".

Temas pri koncepto kiu faris grandan influon sur la nuntempa sociologia teorio. Ĝi proponis unu de la plej konvinkaj klarigoj pri kondutoj devojigitaj en individuo kaj en la socio.

Bibliografio redakti

  • Carlos Santiago Nino, Un país al margen de la ley: estudio de la anomia como componente del subdesarrollo argentino. Buenos Aires: Emecé Editores, 1992.
  • Emile Durkheim, De la division du travail social, PUF, Paris, 1991.
  • Emile Durkheim, Le suicide: étude de sociologie, PUF, Paris, 1999.
  • Jean Duvignaud, Herejía y subversión. Ensayos sobre la anomia, Icaria, 1990 isbn=9788474261707
  • Marco Orrù, Anomie: history and meanings, Allen kaj Unwin, Boston Mass, 1987.
  • Marshall Barron Clinard, eld. Anomie and deviant behavior: a discussion and critique, Free Press of Glencoe, London, 1964.
  • Peter Atteslander, eld., Comparative Anomie Research: hidden barriers, hidden potential for social development, Ashgate, Aldershot, 1999.
  • Peter Waldmann, El estado anómico: derecho, seguridad pública y vida cotidiana en América Latina, Iberoamericana, Madrid, 2006.
  • Philippe Besnard, L’anomie: ses usages et ses fonctions dans la discipline sociologique depuis Durkheim, PUF, Paris, 1987.
  • Realino Marra, Suicidio, diritto e anomia. Immagini della morte volontaria nella civiltà occidentale, Edizioni Scientifiche Italiane, Napoli, 1987, ISBN 209776.
  • Realino Marra, Geschichte und aktuelle Problematik des Anomiebegriffs, en «Zeitschrift für Rechtssoziologie», XI-1, 1989, pp. 67-80.
  • Robert King Merton, Social theory and social structure, The Free Press, New York, 1968.
  • Rüdiger Ortmann, Abweichendes Verhalten und Anomie: Entwicklung und Veränderung abweichenden Verhaltens im Kontext der Anomietheorien von Durkheim und Merton, Iuscrim, Freiburg, 2000.