Brisbana Vala Fervoja Linio
La Brisbane Valley Railway Branch (Brisbano Vala Fervoja Branĉo) estis fervoja interligo en Kvinslando, Aŭstralio liganta Ipswich, okcidente de Brisbano, al valo de la supra Brisbana rivero. Laŭstadie malfermite inter 1884 kaj 1913 la fervojo disponigis decidan transportan ligon inter Ipswich kaj Yarraman kaj faris evoluon kaj prosperon laŭ sia vojo. La linio akiris sian serpentuman reputacion ĉar ĝi ne prenis rektan kurson kiam konfrontite kun monteto aŭ montfendo.
| Brisbana Vala Fervoja Linio | |
|---|---|
|
| |
| Forlasita stacio kaj trako ĉe Lowood | |
| Teknikaj trajtoj | |
| Longo | 161 km |
| Ŝpuro | mm |
La linio branĉigis de la ĉefa okcidenta linio ĝis Toowoomba ĉe Wulkuraka mallongan distancon okcidente de Ipswich kaj frapis nordokcidentan itineron direkte al Fernvale kaj Lowood antaŭ daŭrante tra Toogoolawah kaj Blackbutt al Yarraman. Ĝi iĝis unu el la malmultaj lokaj fervojaj por gastigi pasaĝeron kaj miksitajn trajnojn kaj la enkonduko en 1928 el fervojmotoraj servoj certigis ke ĝi retenis gravan pasaĝeran trafikan rolon.
Itinero de la Fervojo redakti
Ŝtupo 1 redakti
La unua sekcio de Wulkuraka ĝis Lowood estis malfermita la 16an de junio 1884 kaj haltoj estis establitaj ĉe Muirlea, Pino-Monto, Borallon, Wanora, Fairney View, Fernvale, Vernor kaj Lowood. Origine konata kiel "Fetora Montfendo", Fernvale akiris tiun nomon en 1875. La punkto iĝis regula tenduma loko sur la vojo de Ipswich ĝis Esk. La linio inter Fernvale kaj Lowood poste estis forigita kaj anstataŭigita per migranta kaj bicikla trako scianta kiel la Brisbane Valley Rail Trail (Brisbano Vala Fervoja Vojeto).
Antaŭe konate kiel "La Vepro" aŭ "Cairnhill", Lowood evoluis kiel fervoja urbo post kiam ĝi iĝis la finstacio por la unua fervoja sekcio. Stacidomo estis konstruita ĉirkaŭ ĉi tiu tempo. Telegrafejo funkciis en la stacidomo de 1885 ĝis 1886 kaj poŝtejo funkciis tie de 1888 ĝis proksimume 1938. Antaŭ 1926 la stacio fanfaronis pri ripozejo, varejo, ŝarĝejo, porkejo lkaj loĝejo por la staciestro. La stacidomo estis ĵus reestigita kaj fervoja historia muzeo estas proponita.
Ŝtupo 2 redakti
Malfermite la 9an de aŭgusto 1886, la dua stadio de la linio pasis tra Klarendono, Coominya, kaj Monto Hallen kaj finiĝis ĉe Esk. Stacidomo estis konstruita ĉe Coominya (origine nomita Bellevue) en 1886 kiel parto de la etendaĵo. Varejo estis alkonstruita kaj en proksimume 1891 la platformo kaj stacidomo estis translokigitaj al la kontraŭa flanko de la linio. Staciestro estis nomumita en 1914 permesante kontraŭmovantajn trajnojn por pasi. La stacio iĝis centro por brutara transporto. La stacidomo estis reestigita kaj nun estas uzita por komunumaj celoj.
La urbo de "Gallanani" (eble indiĝena nomo por la orienta marĉkokino) nuntempe estis establita tagon ESK en 1872. Kiam la fervojo alvenis la urbo daŭris sub la nomo de Gallanani kaj la stacio estis nomita ESK. Gallanani iĝis la stacia urbo de ESK en 1913. ESK kreskis por iĝi la ĉefurbeto en la Brisbana Valo kaj ripozejoj estis aldonitaj en 1912 kaj poste disfaligita en 1978. Porkoj, brutaro, konstruligno kaj kafkremo konsistigis la plejparton el la frajto. Rapida kaj malmultekosta transporto de konstruligno al Brisbano ankaŭ estis postulata por apogi loĝigon por la burĝona populacio en la ŝtatĉefurbo. ESK pritraktis amaso da trafikon dum la konstruado da Somerset Dam en la 1930-aj jaroj kaj 1940-aj jaroj. [ citaĵo bezonis ] Kiel speciala okazaĵo, la lasta vaportrajno vojaĝis tra ESK en 1993.
Ŝtupoj 3-4 redakti
15a februaro 1904 kaj 1a septembro 1904 vidis la triaj kaj kvaraj stadiojn de la linio malfermita al Toogoolawah (tra Ottaba) kaj Yimbun respektive. La jam sukcesa Cressbrook fabriko por kondensita krema funkciigis en Toogoolawah kaj la apero de la fervojo akcelis sian evoluon. Kiam la unua pasaĝero alvenis, ekzistis konfuzo inter Cressbrook stacio kaj Cressbrook stacidomo. La nomo Toogoolawah estis elektita por la stacidomo honore al la hejmo de loka familio en Brisbano nomita "Tugulawa" kun la signifo "kurbo en la rivero". Ĉe ĝia alteco, la fervoja komplekso inkludis varejon, railteleron, tendumaj lokon, brutkortojn, la loĝejon kaj porkejojn de staciestro. Iimbun (antaŭe nomita Moorabool kaj pli posta Kannangur) estas nur proksimume 4 mejloj preter Toogoolawah kaj tri trajnoj semajne laŭiris la linion de Ipswich.
Ŝtupoj 5-7 redakti
Pli ol ses jarojn poste, la 22an de novembro 1910, la kvina stadio de la linio estis malfermita al Linville kaj haltoj estis establitaj ĉe Harlin, Nurinda kaj Moore. Brutaro, ŝafaj kaj porkaj kortoj estis konstruitaj ĉe Harlin kiam la fervojo malfermita kaj transiranta rekurbo estis konstruita en 1941 permesantaj trajnojn pasi. La stacia sinjorino estis retirita de servo en oktobro 1963. Nomita laŭ la Moore-familio, varejo kaj platformo estis establitaj ĉe Moore en 1910. Ŝirmejo, brutkortoj kaj ŝarĝanta banko poste estis aldonita. Brutaro kaj ligno estis gravaj krudaj varoj veturitaj tra Linville kiu iam fanfaronis la plej grandan fervojkapo en suda orienta Kvinslando kaj la dua plej granda en la suda hemisfero. Brutaro venis de ĉiuj partoj de la Suda Burnett regiono por esti veturita sude al merkatoj.
La linio estis malfermita ĝis Benarkin la 8an de majo 1911 kaj tra Blackbutt kaj Nukku al Gila la 19an de decembro 1912. De Benarkin kaj Blackbutt grandaj kvantoj de konstruligno estis transportitaj. Blackbutt estis nomita en 1909 laŭ ordinara arbo de la areo - la Blackbutt aŭ Eŭkalipto pilularis . Staciestro estis nomumita al Blackbutt en 1913 kaj servo ĉe la stacio ĉesis en 1965.
Ŝtupo 8 redakti
Malfermite la 1an de majo 1913, la oka kaj fina stadio finiĝis ĉe Yarraman post pasado tra Pidna. Proponita etendaĵo al Nanango ne rezultis. Yarraman-stacio servis la Kvinslandan Pino-Firmaon ĝis la segejo fermiĝis en 1972. En la sama jaro pasaĝertrajno forlasis al Ipswich tri tagoj semajne ĉe 8.30 matene por la ses hora vojaĝo al Yarraman. La reveturo venontan matenon estis dudek kvin minutoj pli rapida. La unua dizela lokomotivo funkciigis inter Ipswich kaj Yarraman en 1967. En la samaj jaraj pasaĝertrajnoj sur la linio ĉesis. Dum 2-a Mondmilito la marbordo estis opiniita minacata per atako kaj alternativa vojo por defendo estis konstruita kun la fervojo utiligita por transporti fuelon. Grandaj subteraj stokujoj estis konstruitaj proksime de la stacidomo kaj estis uzitaj ĝis la 1980-aj jaroj. Interŝanĝadaj terenoj estis fermitaj en 1991 kaj servoj proksimume du jarojn poste estis nuligitaj.