Matelotado

La matelotado (el la franca matelot, 'maristo' aŭ 'viro de maro') estis institucio simila al la geedzeco kiu ekzistis inter la piratoj de la 16a kaj 17a jarcentoj.

Ĝi estis formala kaj konstanta kuniĝo inter du plenkreskaj maskloj. Ambaŭ aliĝis al iliaj propraĵoj, batalis kune kaj prizorgis unu la alian en okazo de malsano. Kelkfoje la traktado esprimis kontrakton kondiĉe, ke, okaze de morto de unu el ili, lia partnero heredos ĉiujn liajn valoraĵojn kaj ekonomiajn rimedojn; kutime estis servistoj, viroj kiuj vendis siajn servojn dum specifa nombro da jaroj aŭ aĉetis sklavojn.

Kvankam samseksemaj praktikoj estis oftaj inter piratoj kaj korsaroj, matelotado ne ĉiam implicis tian rilaton. Ekzistis okazoj en kiuj unu el la piratoj ankaŭ estis edziĝinta al virino; en tiu situacio, la edzino povus esti seksume komuna al ambaŭ. Oni notu, ke iuj reguloj aŭ pirataj kodoj strikte malpermesas virinojn en la ŝipoj kaj ke la puno por ĉi tiu malobservo estis morto.

Ĉi tiu praktiko estis ofta en la insuloj loĝataj de piratoj aŭ korsaroj, kiel Insulo de la Testudo kaj Hispaniolo, ĉar la ina loĝantaro estis tre malgranda kaj la indiĝenoj estis en ferocaj kaj malamikaj grupoj. Inter rekonitaj gravuloj kiuj praktikis la matelotadon estis Alexandre Olivier Exquemelin, franca kirurgo de la ekspedicio de Henry Morgan; pirato Bartholomew Roberts kaj John Walden; Robert Culliford kaj John Swann.

La kutimo de piratoj kaj korsaroj uzi kromnomojn anstataŭ iliajn realajn nomojn, precipe kiam ili alvenis en Karibion, devis resti anonimaj antaŭ eŭropa socio, kaŝi siajn piratajn agadojn, praktikojn kaj seksajn preferojn kiel ekzemple matelotado. Ekzemple, sur la insulo Hispaniolo, nur tiuj, kiuj laboris en la plantejoj kaj estis edziĝintaj al virinoj, uzis siajn verajn nomojn.