Papiruso 66

La Papiruso 66 ( ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶), konata ankaŭ kiel Papiruso Bodmer II, estas antikva papiruso de la Nova Testamento, entenanta preskaŭ tutan la Evangelion laŭ Johano en la greka lingvo.

MANUSKRIPTOJ DE LA NOVA TESTAMENTO
PAPIRUSOJ
“PAPIRUSO 66 aŭ Bodmer II”
Johano 14 21.
nomo = papiruso
numero = 66
simbolo = ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶
teksto = evangelio laŭ Johano 1:1-6:11; 6:35-14:26,29-30; 15:2-26; 16:2-4,6-7; 16:10-20:20,22-23; 20:25-21:9,12,17
datado = 200 ĉirkaŭ
lingvo = greka
malkovro = ĉe Jabal Abu Mana (Egiptio)
konservado = ĉe Biblioteko Bodmera de la Fondaĵo Martin Bodmer
dimensioj = 39 folioj; 14.2×16.2 cm; 15-25 linioj ĉiupaĝe
tipo = libera teksto
kategorio = I
mano = skribisto, precipa revizoro, akcesora korektisto
noto = Tre simila al Papiruso 75 ${\mathfrak {p}}$ ⁷⁵, al Vatikana Kodekso B, al Oncialo 0162; ĝi mankas je la perikopo de la Virino Adulta

La manuskripto entenas la «Johanajn» 1:1-6:11, 6:35b-14:26, 29-30; 15:2-26; 16:2-4, 6-7; 16:10-20:20, 22-23; 20:25-21:9, 12, 17. Temas pri unu el la plej antikvaj manuskriptoj de la Nova Testamento ĝis nun konataj, kiu paleografie datiĝas je la jaro 200 ĉirkaŭ. ^[1]

Ĝi estis «elfosita» en 1952 en Jabal Abu Mana najbare de Dishna (Egiptio),^[2] kaj publikigita en 1956; krome ĝi estis la plej grava novtestamenta manuskripto publikigita post aperigo de Papirusoj Chester Beatty, konigitaj en 1933 1934. ^[3]

Konservita ĉe la Biblioteko Bodmera de Ĝenevo, ĝi estas formita per 39 folioj, nome 78 folioj (frontaj+dorsaj) kun dimensioj de 142 mm x 162 mm, kun 15-25 linioj sur ĉiu folio.

Priteksta kritiko

Kiel la aliaj du novtestamentaj Johanaj papirusoj nin atingintaj ( ${\mathfrak {p}}$ ⁴⁵ kaj ${\mathfrak {p}}$ ⁷⁵), ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶ ĝi mankas je la perikopo de Virino Adulta (8,1-11).^[4] atestante tiel la mankon de la sama teksto en la plej antikvaj johanaj manuskriptoj. Krome ĝi uzas laŭregule la sanktajn nomojn.

Laŭ ĵusaj studoj de papirusologoj Karyn Berner^[5] kaj Philip Comfort,^[6] evidentas ke ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶ estas laboro de tri skribistoj: la unua profesiisto, unu korektanto harfendema kaj fine alia korektanto malpli akra.

Teksto

La karaktroj de la greko de tiu teksto estas konfekciita laŭ la Teksta tipo aleksandria. Kurt Aland ĝin konsideris «libera teksto» kaj ĝin enŝovis en sian kategorion I.^[7]

En Johano1:15 ο οπισω ] ο πισω, la lego estas subtenata ĉe Kodekso Sangalla kaj ĉe la Minusklo 1646;^[8]

En Johano 13:5 troviĝas la unika teksta varianto ποδονιπτηρα anstataŭ νιπτηρα. En 13:7 markiĝas αρ anstataŭ αρτι.

Teksto de Joh 19,6 kun traduko al la hispana.

Notoj

↑ Herbert Hunger. Zur Datierung des Papyrus Bodmer II ( ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶) (1960)
↑ Philip Comfort, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts, Tyndale House 2001, p. 376.
↑ Floyd V. Filosn, A New Papyrus Manuscript of the Gospel of John, The Biblical Archeologist (Vol. XX), p. 54.
↑ "Comfort and Barrett", Philip Comfort and David Barrett. Text of the Earliest New Testament Greek manuscripts (Grand Rapids: Baker, 1999.) p.376.
↑ Karyn Berner. Papyrus Bodmer II, ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶: A re-evaluation of the Correctors and corrections (1993)
↑ Philip Comfort. The Scribe as Interpreter: A new Look at New Testament Textual Criticism according to Reader-Reception Theory (1996)
↑ Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 101.
↑ UBS3, p. 321

Bibliografio

K. Berner, Papyrus Bodmer II, P66: A re-evaluation of the Correctors and corrections (1993).
Victor M., Papyrus Bodmer II: Evangile de Jean 1-14 (Cologny-Geneve 1956);
Victor M., Papyrus Bodmer II: Evangile de Jean 14-21 (1958).

Vidu ankaŭ

Eksteraj ligiloj

Papyrus 66 @ Bible Research

Kategorio Papiruso 66 en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)

[1] Herbert Hunger. Zur Datierung des Papyrus Bodmer II ( ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶) (1960)

[2] Philip Comfort, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts, Tyndale House 2001, p. 376.

[3] Floyd V. Filosn, A New Papyrus Manuscript of the Gospel of John, The Biblical Archeologist (Vol. XX), p. 54.

[4] "Comfort and Barrett", Philip Comfort and David Barrett. Text of the Earliest New Testament Greek manuscripts (Grand Rapids: Baker, 1999.) p.376.

[5] Karyn Berner. Papyrus Bodmer II, ${\mathfrak {p}}$ ⁶⁶: A re-evaluation of the Correctors and corrections (1993)

[6] Philip Comfort. The Scribe as Interpreter: A new Look at New Testament Textual Criticism according to Reader-Reception Theory (1996)

[7] Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, transl. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, p. 101.

[8] UBS3, p. 321

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]