Preĝa interfratiĝo

La preĝa interfratiĝo inter monaĥoj kaj monaĥejoj ne estas nur aperaĵo de la kristanisma mezepoko, estu tamen ĉi-artikole karigota per la ekzemplo de la altmezepoka benediktana monaĥismo.

Trans la unuopa monaĥejo montras la preĝa interfratiĝo (societas fraternitatis), kiu unuigis la monaĥojn de malsamaj monaĥejoj. La transmonaĥeja preĝokomuneco estis kompetenta por la mortmemoro por la mortintaj monaĥoj de la interligitaj monaĥejoj kaj ricevis ekzemple kadre de la reformmovado deiranta de la burgonja monaĥejo Klunizo novajn impulsojn (ekz. la Tagon de la Mortintoj). Pro tio ĝuste la altmezepokaj reformmonaĥejo estis ligitaj per preĝaj interfratiĝoj kaj interfratiĝokontraktoj.

Literaturo

• Dieter Geuenich: Verbrüderungsverträge als Zeugnis der monastischen Reform des 11. Jahrhunderts in Schwaben, en: Zeitschrift für die Geschichte des Oberrheins 123 (1975), paĝoj 17-30.