Kiel registrite je 18:42, 2 apr. 2008 redakti Cayley (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 3 443 redaktoj eNeniu resumo de redakto ← Iru al antaŭa ŝanĝo		Kiel registrite je 15:31, 4 apr. 2008 redakti malfari Cayley (diskuto \| kontribuoj) Patrolantoj 3 443 redaktoj eNeniu resumo de redakto Iru al sekvanta ŝanĝo →
Linio 9: Mary Tudor kaj la duko pasis kelkajn kvietajn jarojn en la kamparo, sed li ĉeestis la Kampon de La Tuko de Oro en 1520 - renkonton en Balinghem, Francio inter Henriko la 8-a kaj la franca reĝo [[Francisko la 1-a (Francio)\|Francisko la 1-a]]. In 1523 li komandis la anglajn trupojn ĉe [[Calais]] kaj invadis la nordon de Francio. Malkiel Mary Tudor, li subtenis la reĝon kiam li decidis divorci disde [[Katarina de ~~Aragonio~~Aragono]]. Kiam li kredis ke Wolsey falus, li atakis lin, malgraŭ la antaŭan subtenon kiun li ricevis de Wolsey. Tiu riproĉis lin, dirante, "Se mi mem ne estus Kardinalo, vi ne nun havus kapon sur ŝultroj kaj ne uzus vian langon por paroli malbonaĵojn pri mi." Post la falo de Wolsey, la unfluo de la duko ege pligrandiĝis, kaj li estis la ĉefa nobelo ĉe la kronado de la nova Reĝino [[Anne Boleyn]]. Li subtenis la reĝan eklezian politikon, kaj pro tio ricevis larĝajn bienojn kiam la monaĥejoj fermiĝis (1536-1539). En 1544 li denove komandis anglan armeon por invado de Francio. La sekvantan jaron li mortis ĉe [[Guildford]], [[Surrey]]. Mary Tudor mortis en 1533. En 1534 la duko edziĝis kun sia 15-jara zorgatino Katarina Willoughby, Baronino de Eresby (1520-1580).

Charles Brandon: Malsamoj inter versioj