Aldviolono: Malsamoj inter versioj

La itala nomo [[viola da braccio]] signifas, ke oni tenas la instrumenton per brako. Ne estas kutimakutime, sed eblaeble, ludi ĝin kiel [[gitaro]]n - aŭ preskaŭ kiel [[violonĉelo]]n sine.

Ju pli granda la instrumento estas, des pli forta estas la etendado de la maldekstra brako. Jam ĉe la pli malgranda violono oni firme turnas la brakon internen propor preni la kordojn ([[supinado]]). La rezulto ofte estas problemoj ĉe la dorso, ŝultro aŭ la kubuta artiko.

La sono de aldviolono estas forta ĉe la malaltaj sonoj, ĉe mezaj sonoj ĝi estas molafacile facilamola, ĉe altaj sonoj ĝi havas sufokitan senconkarakteron. La unuikaunika sono de la aldo dependas de la aferotio, ke la aldkorpo estas tro malgranda prokompare siakun la [[agordado]]. Ĉar ĝi sonas kvintonje kvinto pli malalte ol la violono (frekvencproporcofrekvencproporcio 2:3), la korpoj devus havi la saman rilaton, ĉirkaŭ 36cm36 cm ĉe la violono al 54cm54 cm ĉe la aldo. Tial la du preskaŭ samaj instrumentoj sone distingasdistingiĝas. Ke oni konstruas la instrumenton pli malgrande, kielol la fiziko proponas, dependas ĉede la homa korpo, ni estas tro malgranda. Tial la du preskaŭ samaj instrumentoj sone distingasmalgrandaj.

W.A. Mozart amis ludi aldon, kvankam li ankaŭ tre bone ludis la violonon. Kiam Mozart invitis al privataj kvartetvesperoj en sia loĝejo, tiam [[Johann Baptist Vanhal]] ludis la 1an violonon, [[Joseph Haydn]] la 2an violonon, Mozart la aldon kaj [[Karl Dittersdorf ]] la violonĉelon propor provi la ĵus komponitajn verkojn. Ĉe la[[ unua [[prezentado]] de siaj [[kvinteto]]j (2 violonoj, 2 aldoj kaj violonĉelo) Mozart ŝajne mem ludis aldon.

Famajn komponaĵojn por aldo verkis: [[Wolfgang Amadeus Mozart]] (Konĉertanta simfonio), [[Hector Berlioz]] (Haroldo en Italio), [[Béla Bartók|Béla Bartok]] (Konĉerto por aldo kaj orkestro, kompletitakompletigita de [[Tibor Serly]]), kaj [[Paul Hindemith]], kiu mem estis aldisto.