Roberto (1-a Grafo de Gloucester): Malsamoj inter versioj

Ne post 1104 li mem havis nelegitiman filon, Rikardo, Episkopo de [[Bayeux]], kies patrino estis IzaeblaIzabela de Douvres (filino de Samsono, Episkopo de [[Worcester]]) kaj kiu mortis en 1142.

Baldaŭ Roberto estis inter la ĉefaj miltestrojmilitestroj de Henriko. En 1119 li partoprenis la Batalon de Bremule, kiam Henriko forpelis francan invadon de Normandio. De 1123 al 1124 Roberto helpis veni ribelantajn normandajn nobelojn. Post la morto de [[Vilhelmo Adelin]] en 1120, Roberto pli kaj pli subtenis la klopodojn de sia patro certigi ke Imperiestrino Matilda heredusheredu la anglan tronon. Ekde 1126 Roberto tenis [[Roberto Curthose|Roberton Curthose]] en sia kastelo ĉe Cardiff: tio klare montras ke Henriko tute fidis lin. Henriko ankaŭ donis al li la gravajn kastelojn de [[Dover]] kaj [[Canterbury]], kiuj helpis protekti Anglion kontraŭ invadon el Francio. Kiam Henriko mortige malsanis en Normandio en 1135, Roberto estis kun li kaj ĵuris resti kun la kadavro ĝis ĝia entombiĝo.

Post la morto de sia patro, Roberto partoprenis konferencajnkonferencojn de nobeloj en Normandio, kaj unue agnoskis [[Teobaldo la 2-a, Grafo de Ĉampanjo|Teobaldon]], filo de [[Stefano, Grafo de Blois]] kaj nepo de [[Vilhelmo la 1-a (Anglio)]], kiel reĝo. Tamen la normandaj nobeloj ricevis la novaĵon ke [[Stefano (Anglio)|Stefano de Blois]], frato de Teobaldo, kroniĝis en Anglio. Roberto fine akceptis tion, kaj en 1136 li ĉeestis la kortegon de Stefano. Tiun jaron estis kimra ribelo en Glamorgan, kaj Roberto devis cedi al Morgan ab Owain bienojn en Glamorgan.

Roberto seniluziĝis pri Stefano, eblaeble parte pro ke mankas al li tiom da influo kiom li havis dum la reĝado de Henriko. Antaŭ la fino de 1137 li retiriĝis de ties kortego. En 1138 li aligixisaliĝis al la subtenantoj de Imperiestrino Matilda, sed li estis venkata en Normandio.