Henriko la Juna Reĝo: Malsamoj inter versioj
[kontrolita revizio] | [kontrolita revizio] |
Enhavo forigita Enhavo aldonita
Cayley (diskuto | kontribuoj) eNeniu resumo de redakto |
Kani (diskuto | kontribuoj) Neniu resumo de redakto |
||
Linio 2:
'''Henriko la Juna Reĝo''' (n. la [[28-an de februaro]] [[1155]], m. la [[11-an de junio]] [[1183]]) estis la dua filo de [[Henriko la 2-a (Anglio)]] kaj [[Eleonoro de Akvitanio]].
La 2-an de septembro 1160 lia patro fiancigis lin al [[Margareta de Francio]], dujara filino de [[Ludoviko la 7-a (Francio)]] kaj lia dua edzino [[Konstanca de Kastilio]]. Tiutempe
En junio [[1170]], kiam li havis dek sep jarojn, li kroniĝis kiel reĝo de Anglio, kvankam lia patro estis vivanta kaj restis reĝo. Per tio Henriko la 2-a deziris plicertigi ke lia filo heredus la tronon. Por apartigi la du Henrikojn, la filo estis nomata "Henriko la Juna Reĝo", sed, ĉar li mortis antaŭ sia patro, li ne aperas en la oficiala listo de anglaj reĝoj. Latina poemo, verkita de kortega oficisto por la kronado, priskribis la junan Henrikon kiel bonaspekta, alta viro kiu havas longan kolon, palan efelidan haŭton, bluajn okulojn kaj densan ruĝ-oran hararon. La saman jaron Henriko la 2-a nomumis [[Vilhelmo Marshal (1-a Grafo de Pembroke)|Vilhelmon Marshal]] gvidanto de la juna reĝo rilate kavalirecon.
La 27-an de aŭgusto 1172 la Juna Reĝo denove kroniĝis ĉe [[Winchester]]. Tamen la sekvantan jaron, subtenata de multaj anglaj kaj normandaj nobeloj, kune kun sia frato [[Rikardo la 1-a (Anglio)|Rikardo]] li ribelis kontraŭ sia patro, parte por havigi posedaĵojn promesatajn de Henriko la 2-a. Tiu fine venkis siajn filojn en 1174.
Linio 12:
Henriko la Juna Reĝo amegis turnirojn. De 1175 al 1182 li ĉeestis multajn turnirojn en centra kaj norda Francio. Laŭdire li elspezis po 200 pundoj tage kiam li kaj siaj kavaliroj partoprenis turniron ĉe Lagny-sur-Marne en novembro 1179.
En [[1182]] li kverelis kun Vilhelmo
La funebra procesio fiaskis. Pro pago ŝuldata al dungitoj soldatoj, kapitano forprenis unu el la domanaro de la Juna Reĝo. La sekvantaro tiom senriĉis ke monaĥejo de Vigeois devis nutri ilin. Kie ajn la kadavro iris, homoj emocie amasiĝis. Ĉe [[Le Mans]] la episkopo haltigis la procesion kaj komandis ke la mortinto entombiĝu en la katedralo, sed post unu monato la presbitero de [[Rouen]], post proceso, forprenis la kadavron, kiu fine entombiĝis en la katedralo de Rouen, ĉe la kontraŭa flanko de la altaro al tiu kie restas la tombo de Rikardo la 1-a, kun kiu la Juna Reĝo ripete kverelis.
|